در سال ۱۹۰۶، راجر فری، منتقد هنری بریتانیا، برای اولین بار از اصطلاح Post-Impressionism برای توصیف جنبشی هنری که بین سالهای ۱۸۸۶ و ۱۹۰۵ متولد شد استفاده کرد. اصطلاحی هنری که عمدتا توسط فرانسوی‌ها اعمال می‌شد و در پرداخت نور و رنگ به مانند امپیرسیونسم عمل میکرد. پدر این جنبش هنری جدید پل سزان بود.
در اوج دوران پست امپرسیونیسم در دهه ۱۸۹۰، سزان دست به خلق نقاشی معروفش یعنی قماربازان زد. این سری نقاشی شامل پنج کار متفاوت با اندازه، رنگ و مدل‌های مختلف است که اشخاص را هنگام بازی ورق به تصویر می‌کشد. به طور معمول سیزان چندین طرح خام و اولیه تهیه کرد که بعدا آنها را به مرور تکمیل نمود.
در نقاشی اول ترکیب بندی شامل دهقانان پروانکلی در حال بازی ورق است. همه آنها مرد هستند و واقعا در بازی غوطه‌وراند. سه بازیکن کارت به دست در یک نیمه دایره در اطراف میز قرار دارند و دو تماشاگر پشت سر آنها یکی در سمت راست پسری است که غرق تماشای بازی شده و دیگری به صورت ایستاده و به دیوار تکیه زده است که با توجه به شمایل‌اش به راحتی می‌توان دریافت که دست از بازی کشیده و حالا فقط یک نظاره‌گر است. پل سزان در این کار، کارگران مزرعه محلی را استخدام کرد تا از آنها به عنوان مدل استفاده کند.
محققان در مورد نقش مرد ایستاده در ترکیب بندی و اجرای نگاه نافذ به وسیله این کاراکتر هنوز در بحث و جدل‌اند . به طور معمول نمایش مردان کارگر در آثار سزان با لباس های گشاد و با ظاهر طبیعی است.
نسخه‌ی بعدی نقاشی شامل چهار شخصیت است و شخصیت کودک برای هماهنگی بهتر و نزدیکی بیشتر کاراکترها به هم حذف شده است. به نظر می‌رسد دراین نسخه کارکترها زمان طولانی را صرف انجام بازی کرده‌اند و پسر بچه برای خواب آنها را ترک کرده است! این نقاشی بسیار شبیه کار قبلی است به غیر از اینکه اشیاء کوچک نیز ویرایش شده‌اند و رنگ نقاشی هم از کمرنگی درآمده و با رنگ آبی اشباع پر شده است.
با آزمایشاتی با اشعه ایکس و مادون قرمز، روی نقاشی شد، لایه‌های گرافیت تحت فشار و لایه‌های سنگین رنگ روغن کشف شد و معلوم شد که سزان در جا به جا کردن کاراکترها و نزدیک کردنشان به هم برای پر کردن جای پسر بچه مقداری مشکل داشته است.
این نقاشی احتمالا شناخته شده ترین آنها در سری کارت است. کاراکتر تماشاگر، در اینجا مشغول بازی شده و تمامی وسایل اضافه در نقاشی حذف شده است. در اینجا محیطی یک دست و متحد را شاهد هستیم. در این طرح تنها دو بازیگر رامی‌بینیم که در تقارن کامل نسبت به هم قرار ندارند و روی میز تنها یک بطری وجود دارد. مرد سمت چپ با پوشش رسمی‌تر در حال کشیدن پیپ است در حالی که مرد سمت راست با لباسهای رنگ رو رفته و شل و ول در حال بازی است. جالب توجه است که این نقاشی به همراه ۸ نقاشی دیگر پل سزان در سال ۱۹۶۱ از نمایشگاه به سرقت رفت و دولت فرانسه به منظور احترام، اقدام به چاپ یک تمبر با طرح این نقاشی کرد. خوشبختانه چند ماه بعد نقاشی‌ها دوباره پیدا شده و به موزه برگردانده شدند.
این نقاشی به عنوان آخرین نقاشی مجوعه در اختیار یک مجموعه‌دار خصوصی است که در سال ۲۰۱۱ از سوی یک خانواده‌ی قطری با پیشنهادی ۳۰۰ میلیون دلاری خرید مواجه شد. در این نقاشی ترکیب بندی به حالت تقارن میان کاراکتر ها باز می‌گردد و میز توسط بطری به دو قسمت مساوی تقسیم می‌شود.
