نقاط قوت:
- پردازندهی سریع و جدید اینتل: Ice Lake
- عمر زیاد باتری
- صفحه نمایش شارپ
- نگهدارندهای با طراحی خوب
- پس از مدتها شامل USB-C
نقاط ضعف:
- صفحه کلید همچنان جداگانه فروخته میشود.
- شامل فقط دو پورت بدون پشتیبانی از Thunderbolt 3
خلاصه: Microsoft Surface Pro 7 یکی دیگر از تبلتهای پرچمدار ۲ در ۱ ویندوزی مایکروسافت است که این بار با به روزرسانیهای خوبی در شکل یک پورت USB-C و پردازندههای Ice Lake به بازار عرضه شده است.
از لحظه رونمایی، مشخص شد که Microsoft Surface Pro 7 آن طور که برخی امیدوار بودند، حرکتی انقلابی در خط تولید سرفیس پرو نبود. Surface Pro X چشماندازی از آیندهی دستگاه را به ما نشان داد اما Surface Pro 7 یکی دیگر از اصلاحات پرچمدار ۲ در ۱ است. اما گاهی ثبات بهترین چیز است. نسخهی امسال سرانجام یک پورت USB Type C اضافه کرده است و جدیدترین خانوادهی پردازندهی اینتل را به همراه دارد.
اما از سوی دیگر طراحی مثل قبل است، و با این که این مدل جدیدتر است اما هنوز نمیتواند با همتای قبلیاش رقابت کند. Dell XPS 13 2 در ۱ مدل مورد علاقه ماست که به لپتاپ هم تبدیل میشود. اما Surface Pro 7 نماینده بهترین تبلتهای ویندوزی جداشونده است و در این رده مورد انتخاب ما قرار گرفته است. امیدواریم دفعه بعد این مدل بیشتر به Pro X که طراحی ظریفی دارد اما از نظر عملکرد هنوز قابل توجه نیست، نزدیک شود.
همان سرفیس قبلی
بعد از سالها به کارگیری ترفندها در مدلهای اولیه، طراحی Surface Pro در چهار مدل اخیر تقریبا ثابت مانده است. اگر Surface Pro 7 را در کنار مدلهای قبلی قرار دهید، به جز تغییرات در رنگ (مدل Surface Pro 6 ما، که سال گذشته رسید اولین مدلی بود که مشکی بود) نمیتوانید آنها را از هم تفکیک کنید. قرار دادن USB Type C بالاخره مدل جدید را متمایز میکند. اما به جز این، تفاوت دیگری در طراحی وجود ندارد.
به طور کلی این یک نکته مثبت است. طراحی آلیاژ منیزیم کیفیت بالایی دارد و وسیلهای نسبتا جمع و جور و چشمگیر است. اندازه آن ۰٫۳۳ در ۱۱٫۵ در ۷٫۹ اینج (HWD) و وزن آن ۱٫۷ پوند است. دستگاهی قابل حمل که مهم نیست چطور جمعش میکنید. برای مقایسه، XPS 13 2 در ۱، اندازه ۰٫۵۱ در ۱۱٫۷ در ۸٫۲ اینج دارد و ۲٫۹ پوند وزنش است. در نگاه اول یک لپتاپ به نظر میرسد. به طور کلی ظاهر Pro 7 با رنگ پلاتینی خیلی بد نیست. حاشیهها هنوز ضخیم هستند. اما این واقعیت غیر قابل انکار است که تقریبا همه لپتاپهای باریک حاشیههای باریکی را انتخاب میکنند.
Surface Pro 7 بد به نظر نمیرسد. اما مشکل اصلی را (حداقل بخشی از مشکل) خود مایکروسافت ایجاد کرده است. در مقایسه با طراحی Surface Pro X، این مدل جدید خیلی به چشم نمیآید. با توجه به طراحی مدل قبلی، انتظار این است که مدل جدید هم لبههای باریک و گردتری داشته باشد؛ اما وقتی این دو را در کنار هم قرار میدهیم، ظاهر Pro X مدرنتر به نظر میرسد. چنین اتفاقی باعث میشود احساس کنیم پیشرفت این تکنولوژی از مسیر خود دور شده است.
البته که مساله طراحی Surface Pro 7 زیاد مهم نیست؛ یا مایکروسافت زیاد به آن اهمیت نداده است. Pro X دستگاهی مبتنی بر ARM است، اما Pro 7 از یک تراشه اینتل استفاده میکند که این تراشهای با امکانات کامل و مبتنی بر کامپیوترهای ویندوزی است. اجزای Pro X به فضای فیزیکی کمتری نیاز دارند و خنککنندههای کمتری هم نیاز دارند که باعث میشود بتواند طراحی نازکی داشته باشد. اگر به دستگاهی نزدیک به تبلت نیاز دارید، Pro X گزینه مناسبی است، اما قابلیتهای گسترده لپتاپ ویندوزی معمولی را ندارد. نیازی نیست نگران این باشید که چه برنامههایی را میتوانید اجرا کنید یا این که برنامه ها چطور روی Surface Pro 7 کار میکنند. آیا برای ARM مناسب هستند؟ ۶۴ بیتی هستند یا ۳۲ بیتی؟ هیچکدام.
شاید روزی –در سالهای نه چندان دور- مایکروسافت بتواند دستگاههای Surface Pro ای ارائه دهد، که به Pro X نزدیکتر باشند ولی پردازشگر اینتل را هم داشته باشند؛ یا حداقل با برنامههای مختلفی که کاربران Surface Pro استفاده میکنند سازگار باشند. Pro X فعلا برای این مساله آماده به نظر نمیآید و در این زمینه ما Pro 7 را پیشنهاد میدهیم.
حالا، راجع به کیبورد…
در مورد استفاده از Surface Pro به عنوان لپتاپ و تبلت، با توجه به عدم تغییر در طراحی، نقاط ضعف و قوت یکسان هستند. نمیخواهیم فرض کنیم که همه همانقدر که ما به خط تولید سرفیس آشنا هستم، آشنا هستند. پس با هم مرور میکنیم.
نگهدارنده پشت سرفیس که از ابتدا همین گونه بوده است در این مدل هم مانند مدل قبلی اجرا شده است. لولای کاملا قابل تنظیم، امکان تنظیم صفحه نمایش را تا ۱۶۵ درجه به شما میدهد. یعنی تقریبا مسطح. که در استفاده از قلم نوری برای طراحی یا یادداشت برداری مناسب است. مدلهای قدیمی سرفیس نقاط تنظیم لولای محدودی داشتند. بنابراین این سیستم تنظیم دلخواه درجه بسیار عالی است.
نگهدارنده فقط نیمی از روند تبدیل Pro 7 به یک لپتاپ است. یک قاب محافظ سرفیس هم وجود دارد. کیبورد جداشونده در این سالها بسیار کپی برداری شده است. و این نقطه متمایز سرفیس است. کیبورد به راحتی به حالت مغناطیسی به پایین سرفیس وصل میشود. و تغییر حالت را به راحتی ممکن میسازد.
همچنین مانند همیشه قاب محافظ سرفیس جداگانه هم فروخته میشود. بعید به نظر میرسد که مایکروسافت به همین روال ادامه دهد. اما کاش این کار را میکرد. Surface Pro قیمت مناسبی دارد اما اضافه کردن یک وسیله جانبی گران قیمت به کارایی کامل، قیمت را از حالت مناسب خارج میکند.
کیبورد جزیی جدایی ناپذیر از دستگاه است. مایکروسافت به ندرت دستگاه و کیبورد را به صورت جداگانه نشان میدهد یا آنها را تبلیغ میکند. و این کیبورد است که مفهوم ۲ در ۱ را تکمیل میکند. بدون آن Surface Pro یک تبلت زیبا و گران قیمت است. اما خود کیبور به تنهایی خوب است. جدا از نازک بودن، قاب محافظ تجربه تایپ کردنی سریع و راحت را به ارمغان میآورد. همچنین نور پسزمینه در چند سطح قابل تنظیم است. اگر بیش از حد به صفحه کلید فشار وارد کنید، به آن آسیب میرسد. به خصوص اگر آن را روی میز استفاده نمیکنید. اما هنوز هم یکی از بهترین صفحه کلیدهای جداشونده است.
همچنین شما میتوانید زاویه کیبورد را برای تایپ راحتتر با خم کردن بالای کیبورد و جابجایی روی آهنرباها تغییر دهید. این نوآوری پیش از این هم در خط تولید سرفیس معرفی شده است. تاچپد هم بسیار عالی است و به نرمی کار میکند. واقعا از تایپ کردن با این کیبورد لذت میبرید. حتی اگر قیمتش کمی زیاد به نظر برسد. هنوز هم قیمت ترکیبی آن از بسیاری از لپتاپها کمتر است.
استفاده از کیبورد روی پا کمی سخت است. با توجه به این که همیشه میتوانید این وسیله را به یک لپتاپ تاشو تبدیل کنید و ماهیت انعطافپذیر کیبورد و عرض Pro 7، باعث میشود بتوانید تا مدتها از آن استفاده کنید. عدم وجود این قابلیت تا مدتها باعث میشد برخی لپتاپ سنتی را به Surface Pro ترجیح دهند. از آنجایی که این صفحه نمایش خیلی واید نیست، و نگهدارنده به خوبی سطح پایینی یک لپتاپ روی پای شما قرار نمیگیرد، شما باید در هنگام استفاده پاهای خود را به هم نزدیک نگه دارید. یادتان باشد که از یک لپتاپ معمولی استفاده نمیکنید. پس بهتر است از سرفیس روی میز استفاده کنید. با این که تجربه کار با Surface Pro به طور کلی رضایتبخش است ممکن است در کار با کیبورد کفه ترازو همچنان به نفع لپتاپ معمولی باشد.
پورتها و تنظیمات: به افتخار C
پورتها جنبه دیگری هستند که باعث میشوند فراموش نکنید درحال کار با یک لپتاپ معمولی نیستید. چون خیلی از پورتهای لپتاپ اینجا وجود ندارد. همانطور که قبلا گفتیم، یکی از پیشرفتهای سرفیس ۷، اضافه کردن پورت USB Type C است. این پورت سمت راست، درست بالای تنها پورت دیگر سرفیس، یعنی پورت استاندارد USB 3.1 Type-A قرار گرفته است.
اینطور احساس میشود که درگاه USB-C جزء فراموش شده دو مدل قبلی است. بنابراین حتما از اضافه شدن آن خوشحال میشوید. البته، همچنان از Thunderbolt 3 پشتیبانی نمیشود. پس اگر میخواهید تعداد زیادی فایل را به دفعات و به سرعت منتقل کنید، این باید به همین سرعت استاندارد USB اکتفا کنید. این واقعیت که شما فقط دو پورت دارید برای کاربرانی که به وسایل جانبی خیلی همیت میدهند یک مشکل است. اما یک موس بلوتوثی میتواند این کمبود را تا حدی جبران کند.
در نهایت، به تنظیمات مایکروسافت میرسیم. ویژگیهای مدل مورد بررسی ما، یک پردازنده اینتل Core i5-1035G4، ۸ گیگابایت رم و یک هارد SSD 256 گیگابایتی و یک قاب محافظ علامتدار است. تفاوت تنظیمات مدلهای دیگر در همین اجزاست. مدل ارزانتر، یک پردازنده اینتل Core i3، ۴ گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت هارد SSD دارد. تفاوت در مدلها به پردازنده Core i7، رم ۱۶ گیگابایتی و هارد ۱ ترابایتی SSD هم میرسد. شما میتوانید ترکیبات مختلفی از پردازنده، رم و هارد به دست بیاورید.
تست آیس لیک: یک Surface Pro سریعتر
برای تست عملکرد، ما Pro 7 را با تبلتهای مختلف ویندوزی و لپتاپهای ۲ در ۱ مقایسه کردیم. در این دسته، تنوع زیادی در قطعات داخلی وجود دارد. جدول زیر خلاصهای از این تنوع را نشان میدهد.
همانطور که میبینید، ردیفی از پردازندهها در این تست بررسی شدهاند و Surface Pro 7 یکی از دو دستگاهی است که از پردازنده Core i7 استفاده میکند. دستگاه دیگری که این پردازنده را دارد تبلت Lenovo ThinkPad X1 است که مانند Surface Pro 7، ۸ گیگابایت رم دارد. دستگاه ۲ در ۱ Dell Latitude 7200 تبلت دیگری است که پردازنده Core i7 و ۱۶ گیگابایت رم دارد. دستگاه ۲ در ۱ Dell XPS 13 و HP Spectre x360 13 لپتاپهای تمام عیاری هستند که میتوانند به تبلت هم تبدیل شوند و انتظار میرود قدرت بیشتری نسبت به تبلتهای اول لیست داشته باشند.
تستهای ذخیرهسازی و تولید
PCMark 10 و ۸ مجموعه عملکردی کاملی هستند که توسط متخصصان بنچمارک کامپیوترهای شخصی توسعه داده شدهاند. PCMark 10 که ما آن را اجرا کردهایم کارآیی و جریان تولید داده را در یک محیط واقعی شبیهسازی میکند. ما از این آزمون برای ارزیابی عملکرد کلی دستگاه برای کارهای پایهای مانند استفاده از پردازش واژه (word)، صفحه گسترده (مانند excel)، وبگردی و ویدیو کنفرانس استفاده میکنیم. نتیجه این آزمون یک نمره مشخص است. PCMark 8 یک خورده آزمون برای بررسی ذخیرهسازی است که ما از آن برای ارزیابی سرعت زیرسیستم درایو کامپیوتر شخصی استفاده میکنیم. نتیجه این آزمون هم یک نمره مشخص است. نمره بالاتر، یعنی نتیجه بهتر.
در وهله اول، پردازنده های Core i5 از همتایان Core i7 خود عقب ماندند؛ اما نه آنقدر. اینجا جاییست که شما از استفاده از سرفیس در مقابل لپتاپ پشیمان نخواهید شد و میتوانید کارهای روزمره خود را در خانه یا محل کار بدون تاخیر زیاد یا بار سیستمی فراوان پیش ببرید. هارد SSD در این زمینه به شما کمک میکند. همانطور که از نتایج آزمون ۸ میبینید، این هارد از سایر هاردها کندتر نیست.
پردازش مدیا و تستهای تولید
مرحله بعدی تست Maxon’s CPU-crunching Cinebench R15 است که برای درگیر کردن تمام هستههای پردازنده و تردها استفاده میشود. این تست روی بررسی CPU به جای GPU برای پردازش گرافیک پیچیده تاکید میکند. نتیجه یک عدد مشخص است که نشانه مناسب بودن کامپیوتر در لود کاری بالای پردازنده است.
این تست معمولا برای پیشبینی زمان کار Handbrake video-editing است، یک آزمایش سخت و پرکاربرد که به شدت به کارآیی پردازنده، هستهها و تردها بستگی دارد. برای این کار روی سیستم تست یک کورنومتر قرار داده میشود و یک کلیپ ۱۲ دقیقهای ۴k با کیفیت ۱۰۸۰p و کیفیت MP4 کد گذاری میشود. نتایج کمتر در این آزمایش بهتر است.
ما همچنین بنچمارک Adobe Photoshop را هم بررسی می کنیم. و در این زمینه از نسخه ۲۰۱۸ استفاده میکنیم. در این آزمایش، ده فیلتر پیچیده را روی یک تصویر استاندارد JPEG اجرا میکنیم. برای اجرای هر فیلتر زمان را اندازهگیری میکنیم و در پایان با هم جمع می کنیم. همانند آزمایش قبلی، اینجا هم زمان کمتر بهتر است. تست فتوشاپ، پردازنده، سیستم ذخیرهسازی و رم را به خوبی بررسی میکنیم. طبیعیست که استفاده از GPU سرعت کار را افزایش دهد.
برنده این تستها یک دستگاه خاص نبود، اما نتیجه برای Pro 7 تقریبا مناسب بود. فقط نتایج Handbrake کمی نگران کننده بود و وقتی برای اولین بار این تست را اجرا کردیم، دستگاه به خوبی عمل نکرد. بنابراین حالا حداقل میدانیم که ویرایش ویدیو با Pro 7 کمی مشکل است. اما در سایر معیارها این دستگاه، به خوبی دستگاههای دیگر (و بالاتر از رقبای قدیمیاش) است. حتی اگر در بعضی تستها ضعیفتر عمل کرده باشد، فکر میکنیم نیازی به یادآوری نیست که کارکرد اصلی این تبلت، کار با مالتیمدیا نیست. اما پردازنده آن، نسبتا قادر به کنترل مشکلات است.
تستهای گرافیکی
اندازهگیریهای ۳DMark با اجرای پیدرپی گرافیکهای سهبعدی پر از جزییات و به سبک بازی انجام میشود. در این زمینه ما از دو آزمون Sky Diver و Fire Strike استفاده کردیم. هر دو آزمون از بنچمارکهای DirectX 11 هستند. اما Sky Diver بیشتر مناسب لپتاپها و کامپیوترهای شخصی میانرده است، اما Fire Strike بیشتر برای کامپیوترهای شخصی پرمصرف کاربرد دارد. نتایج بازهم اعداد مشخص است.
آزمایش بعدی، یکی دیگر از تستهای گرافیکی ترکیبیست، این بار با Unigine Corp. مانند تست قبلی، آزمایش Superposition یک صحنه سهبعدی پرجزییات را اجرا میکند و کارکرد سیستم را اندازه میگیرد. در این حالت، آزمایش در موتور مشهور Unigine انجام شده است که یکی سناریوی لود سهبعدی متفاوت با آزمایش قبلی ارائه داده است.
همه این دستگاهها از گرافیک یکپارچه اینتل استفاده میکنند. بنابراین هیچکدام برای انجام کارهای سهبعدی توصیه نمیشوند. البته توجه داشته باشید که کارت گرافیکهای Iris Plus، که در تراشههای آیس لیک (که در Pro 7 و XPS 13 استفاده میشوند) کارکردی بهتر از بقیه دارند. اتفاقی که حتی در مقایسه Dell XPS 13 با تراشه Core i7 Ice Lake و Pro 7 با پردازنده Core i5 مشهود است. اما در بین گرافیکهای یکپارچه ،آیس لیک در سطح مطلوبتری است. این دستگاهها از GPU استفاده نمیکنند، پس اگر از برنامههای ویرایش سهبعدی، انیمیشنسازی، مدلسازی و کارهای مشابه استفاده میکنید یا اهل بازیهای کامپیوتری هستید، بهتر است سراغ گزینههای دیگری بروید.
تست کیفیت باتری
پس از شارژ کامل تبلت، ما دستگاه را در حالت پاور سیو قرار میدهیم (که بر خلاف حالت معمول یا پر مصرف است)؛ و چند کار که از باتری استفاده زیادی میکند برای آزمایش خود اجرا میکنیم. (ما Wi-Fi را خاموش میکنیم و دستگاه را در حالت پرواز قرار میدهیم.) در این تست ما یک ویدیو را مدام پخش میکنیم که کیفیت ۷۲۰p دارد. نور صفحه نمایش را در حالت ۵۰% قرار میدهیم و ولوم صدا را روی ۱۰۰%. و کار را تا خاموش شدن سیستم ادامه میدهیم.
این یک آزمایش مهم برای تست عملکرد است. بنابراین یاعث خوشحالی است که Pro 7 مدت طولانی شارژ نگه میدارد. برای دستگاهی که قابل حمل باشد و از لحاظ تئوری همهکاره محسوب شود، نگهداشتن شارژ به مدت طولانی اهمیت زیادی دارد. مثلا برای مسافرت با هواپیما یا قطار؛ روزهای طولانی کاری و یا در شلوغی خانه. یک باتری باید بتواند ۱۲ ساعت کار بکند تا شما بتوانید به یک شارژر دست پیدا کنید. اگر کارهای سنگینتر و متنوعتری انجام دهید احتمالا نگه داشتن ۸ تا ۱۰ ساعته شارژ هم مناسب است. اما به مرور زمان این کار عمر باتری را کم میکند.
یک سرفیس قوی
Surface Pro 7 یکی دیگر از اصلاحات خوب سختافزاری مایکروسافت است. حتی الان که این خط تولید پرچمداری مانند Pro X دارد. این طراحی در مقایسه هنوز خود را ثابت نکرده است. اضافه کردن پورت USB-C و تغییر پردازنده به کلاس آیس لیک و اضافه کردن برخی ویژگیها، بیشتر یک تکامل در خط تولید Surface Pro است و نه یک انقلاب. امیدواریم به زودی تراشه اینتل را در دستگاهی مانند Pro X ببینیم.
با این که Pro 7 یکی دیگر از دستگاههای خط تولید خود است و جزء تبلتهای ویندوزی خوب محسوب می شود، نمیشود با قاطعیت گفت که کاربران Surface Pro 6 (یا حتی ۵) باید دستگاه خود را با دستگاه جدید عوض کنند. اما اگر با دستگاه قدیمیتر کار میکنید یا دستگاه سرفیس ندارید، مدل جدیدتر، یکی از بهترین دستگاههای ۲ در ۱ موجود است. البته اگر ۲ در ۱ بودن برای شما مهم است، دستگاه ۲ در ۱ Dell XPS 13، به عنوان یک لپتاپ بهتر است. اما Surface Pro یک تبلت ویندوزی ۲ در ۱ محسوب میشود.
رتبهی محصول
طراحی - ۱۰
عملکرد - ۱۰
قابلیتها - ۹
ارزش خرید - ۹
۹٫۵
نمره نهایی
با این که Pro 7 یکی دیگر از دستگاههای خط تولید خود است و جزء تبلتهای ویندوزی خوب محسوب می شود، نمیشود با قاطعیت گفت که کاربران Surface Pro 6 (یا حتی ۵) باید دستگاه خود را با دستگاه جدید عوض کنند. اما اگر با دستگاه قدیمیتر کار میکنید یا دستگاه سرفیس ندارید، مدل جدیدتر، یکی از بهترین دستگاههای ۲ در ۱ موجود است.