شرکت‌های فعال در زمینه‌ی ساخت خودروهای برقی مدت زیادی است که به دنبال باتری‌هایی هستند که هم میزان مسافت طی شده‌ی خودرو را افزایش بدهند و هم طول عمر بیش‌تری داشته باشند. Innolith که یک استارتاپ سوییسی است ادعا می‌کند که باتری لیتیوم-ینی جدید آن‌ها با چگالی بالا می‌تواند این کار را انجام بدهد.
این شرکت اظهار می‌کند که اولین باتری ۱۰۰۰ وات-ساعت بر کیلوگرم جهان را ساخته است. به عنوان مقایسه، باتری‌های به کار رفته در Model 3 تسلا که به آن‌ها باتری ۲۱۷۰ سلولی گفته می‌شود، ۲۵۰ وات-ساعت بر کیلوگرم گنجایش دارند که تسلا قصد دارد آن را به ۳۳۰ وات-ساعت بر کیلوگرم افزایش دهد. در همین حال، دپارتمان انرژی آمریکا در حال سرمایه گذاری روی برنامه‌ای برای ساخت باتری‌های سلولی ۵۰۰ وات-ساعت بر کیلوگرمی است. اگر ادعای اینولیث حقیقت داشته باشد، باتری گنجایش بالای این شرکت سوییسی از تمام این اهداف بسیار فراتر رفته است.
رییس اینولیث، آلن گرینشیلدز در مصاحبه‌‌ای با The Verge گفت:
“این جهش بزرگی است. این در اصل از لحاظ عددی چهار برابر بهترین باتری لیتیوم-یونی فعلی و حدود سه برابر چیزی که به عنوان پیشرفت بعدی در باتری‌های لیتیوم-یونی معرفی شده، است. همچنین دو برابر میزان چگالی انرژی هدف گذاری شده توسط سازمان‌هایی مثل دپارتمان انرژی آمریکا است. بنابراین این پیشرفت واقعا بزرگی است.”
یک باتری با چنین چگالی قادر است یک خودروی برقی را با یک بار شارژ کامل تا ۱۰۰۰کیلومتر(۶۲۰ مایل) جابجا کند. این رقم خیلی بیش‌تر از باتری‌های لیتیوم-یونی بازار امروز است. باتری‌های تسلا که توسط پاناسونیک تولید می‌شوند قادر هستند در بهترین حالت ۳۳۰ مایل را پوشش دهند. اغلب خودروسازان بزرگ به دنبال محدوده‌ی مشابهی در خودروهای برقی خود هستند.
دیگران، مانند هنریک فیسکر سازنده‌ی ماشین های الکتریکی، به فناوری باتری جامد امیدوار هستند که به ادعای آن‌ها می‌تواند تا ۵۰۰ مایل مسافت را پوشش دهد. اغلب ماشین‌های برقی فعلی نیروی خود را از باتری‌های لیتیوم-یونی “تر” تامین می‌کنند که از الکترولیت‌های مایه استفاده می‌کندند تا انرژی را به حرکت در بیاورند. باتری‌های جامد سلول‌هایی دارند که از مواد رسانای جامد و خشک تشکیل شده‌اند، اما این فناوری هنوز در مرحله‌ی آزمایش است و به مرحله‌ی تولید نرسیده است.
اینولیث هنوز از الکترولیت‌های خیس مایع در باتری‌های لیتیوم-یونی خود استفاده می‌کند، اما یک تفاوت بزرگ با دیگران دارد: این شرکت ماده‌ی حلال ارگانیک و بسیار قابل اشتعال حاوی الکترولیت‌ها را با یک جایگزین غیر ارگانیک که ثبات بیش‌تر و قابلیت اشتعال کم‌تری دارد، عوض کرده است.
گرینشیلدز در این باره می‌گوید:
“ما ماده‌ی ارگانیک را بیرون می‌آوریم و آن را با مواد غیر ارگانیک یا در اصل نمکی جایگزین می‌کنیم که این کار دو مزیت برای شما دارد؛ یکی این که دیگر ریسک آتش سوزی ندارد، چرا که دیگر چیزی برای سوختن وجود ندارد. مزیت دوم این است که از شر واکنش پذیرترین اجزاء سیستم راحت می‌شوید، که باعث می‌شود راحت‌تر بتوانید یک باتری بسازید که قادر به قرار دادن انرژی زیادی در آن باشید، بدون این که بی‌ثبات بشود.”
مواد ارگانیکی که در اغلب باتری های لیتیوم-یونی پیدا می‌شوند، منبع اصلی واکنش‌های جانبی هستند که با گذر زمان، می‌توانند مواد فعال باتری را جذب و کل سیستم بسته را تبدیل به چیز غیر مولدی بکنند. اینولیث ادعا می‌کند که باتری جدید آن‌ها این مشکل را ندارد.
اینولیث می‌گوید که این باتری جدید خلاقانه را پس از بستن قرارداد شراکت با شرکت‌های خودرو و باتری‌سازی بزرگ، در آلمان عرضه می‌کند (گرینشیلدز از هند به عنوان کشوری که ممکن است به فناوری اینولیث علاقه‌مند باشد یاد کرد). توسعه و تجاری سازی این محصول ممکن است سه الی پنج سال طول بکشد، که یعنی باتری این شرکت حداقل تا سال ۲۰۲۲ آماده‌ی ورود به بازار نیست.
همانطور که گرینلشیدز و مدیر عامل اینولیث، سرگی بوخین، به خوبی می‌دانند، از اکنون تا آن زمان ممکن است اتفاقات زیادی رخ بدهد. این دو نفر قبلا رییس بخش فناوری و رییس بخش عملیاتی شرکت باتری سازی سوییسی آلوو بودند. آن شرکت با manufacturing capacity که روی ظرفیت تولید در شارلوت، شمال کارولینا، کرد در سال ۲۰۱۷ ورشکست شد. حتی سرمایه گذاری یک میلیاردر روسی مرتبط به رییس جمهور آمریکا هم در نهایت نتوانست این شرکت را نجات بدهد.
بعد از آن، گرینشیلدز و بوخین مالکیت معنوی آلوو را خریدند و یک دقتر مرکزی در بازل سوییس باز کردند. آن‌ها ساختمان تحقیق و توسعه‌ی این شرکت که در بروکسل آلمان مستقر بود را هم خریدند و قصد دارند محصول اولیه‌ی خود را در آنجا عرضه کنند.
این شرکت سوییسی مجوز فناوری باتری خود را در اختیار PJM Grid قرار داده است که به ادعای وبسایت خود، هماهنگ کننده‌ی تحرکات فروش عمده‌ی برق در تمام یا بخش‌هایی از دلور، ایلینویز، ایندیانا، کنتاکی، مریلند، میشیگان، نیو جرسی، کارولینای شمالی، اوهایو، پنسیلوانیا، تنسی، ویرجینیا، ویرجینیای غربی و کلمبیا است. PJM مشغول آزمایش کردن یکی از باتری‌های اینولیث در مقیاس گسترده در مریلند است.
گرینشیلدز می‌گوید:
“این اولین بار است یگ باتری لیتیومی قابل شارژ که از الکترولیت‌های غیر ارگانیک استفاده می‌کند، عرضه‌ی تجاری شده است. امیدواریم این محصول به شهرت اینولیث کمک کند چرا که در تلاش برای تولید باتری چگالی-بالا و انرژی-بالای خود است.”
در گذشته هم ادعاهایی بزرگی در زمینه‌ی تولید باتری شده بود اما چیز زیادی از آن‌ها دیده نشد. رهبران این شرکت آگاه هستند که قبل از این که برای خرید محصول آن‌ها صف بکشند، نیاز دارند به صورت مستقل ادعاهای خود را تایید کنند.
جولیان تنر، رییس بازاریابی اینولیث گفت “فکر می‌کنم توماس ادیسون گفته است که بزرگ‌ترین دغل‌باز کسی است که ادعا کند یک باتری انقلابی دارد. اما ما واقعا یک باتری انقلابی داریم که شرایط را برای همیشه تغییر می‌دهد.”
اما اگر پای تغییر آینده‌ی فناوری باتری در میان باشد، اینولیث از این که یک دغل‌باز به نظر برسد نمی‌ترسد.
