داروهایی که سروتونین را افزایش می‌دهند کدام‌ها هستند؟

داروهای سروتونین می توانند در صورت استفاده همزمان بیش از یک داروی سروتونرژیک یا در صورت تجاوز از دوز تجویز شده، عوارض جانبی ناخواسته ایجاد کنند.

برای جلوگیری از این خطر، با پزشک خود در مورد تمام مواد، داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید صحبت کنید و همیشه داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است، نوعی پیام رسان شیمیایی. این نقش مهمی در تنظیم انواع عملکردهای بدن و احساسات دارد. انتقال دهنده های عصبی به عنوان عوامل ارتباطی بین سلول های مختلف مغز عمل می کنند.

چندین ماده مختلف، از جمله داروها و مکمل ها، وجود دارند که می توانند سطح سروتونین را در مغز افزایش دهند. از آنجایی که سطح سروتونین ممکن است بر خلق و خو و میزان اضطراب تأثیر بگذارد، گاهی اوقات داروهای سروتونین برای درمان شرایط سلامت روان تجویز می شوند.

در حالی که داروهایی که به تعادل سطح سروتونین کمک می کنند می توانند به شما در کاهش این علائم کمک کنند، مهم است که بدانید چگونه این داروهای سروتونین بر بدن تأثیر می گذارند و چگونه ممکن است با سایر مواد تداخل کنند.

این مقاله برخی از داروهایی را بررسی می‌کند که می‌توانند سطح سروتونین را در مغز افزایش دهند. همچنین در مورد خطرات بالقوه تداخل هنگام مصرف بیش از یک نوع داروی سروتونین بحث می کند.

این لیست قرار نیست همه جانبه باشد. برای جلوگیری از افزایش خطر عوارض جانبی، از جمله سندرم سروتونین، به پزشک خود در مورد تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید اطلاع دهید. اگر علائم سندرم سروتونین را دارید، بلافاصله به دنبال مراقبت پزشکی باشید.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) بازجذب سروتونین را در مغز مهار می‌کنند. بازجذب فرآیندی است که در آن انتقال‌دهنده‌های عصبی در مغز دوباره جذب، غیرفعال یا برای استفاده‌های آینده بازیافت می‌شوند.

هنگامی که بازجذب سروتونین مهار می شود، سروتونین بیشتری در مغز وجود دارد. این منجر به افزایش سطح سروتونین می شود که منجر به بهبود خلق و خو، کاهش اضطراب و مهار وحشت می شود.

SSRIs به عنوان درمان خط اول برای شرایطی مانند افسردگی و اختلال پانیک در نظر گرفته می شوند. داروهای SSRI عبارتند از:

• Celexa (citalopram)
• Lexapro (escitalopram)
• Luvox (fluvoxamine)
• Paxil (paroxetine)
• Prozac (fluoxetine)
• Trintellix (vortioxetine)
• Viibryd (vilazodone)
• Zoloft (sertraline)

SSRIs برای درمان انواع شرایط سلامت روان، از جمله اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال افسردگی اساسی(MDD)، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال اضطراب اجتماعی(SAD) تأیید شده اند.

SSRIs داروهای ضد افسردگی هستند که با مسدود کردن بازجذب انتقال دهنده عصبی سروتونین عمل می کنند. این منجر به افزایش سطح سروتونین در مغز می شود که می تواند خلق و خو را بهبود بخشد و اضطراب را کاهش دهد.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs)

SNRIs بازجذب هر دو سروتونین و نوراپی نفرین را در مغز مهار می کنند. نوراپی نفرین یک انتقال دهنده عصبی است که بر خواب و هوشیاری تأثیر می گذارد. اعتقاد بر این است که با پاسخ استرس جنگ یا گریز همبستگی دارد.

برخی از SNRIs عبارتند از:

• Cymbalta (duloxetine)
• Effexor (venlafaxine)
• Fetzima (levomilnacipran)
• Pristiq (desvenlafaxine)
• Savella (milnacipran)

تریپتان ها

تریپتان ها گروهی از داروها هستند که به طور معمول برای درمان سردرد میگرنی یا خوشه ای استفاده می شوند. آنها روی گیرنده های سروتونین در مغز عمل می کنند و در نتیجه بر سطح سروتونین تأثیر می گذارند.

مثال‌های triptan‌ها عبارتند از:

• Amerge (naratriptan)
• Axert (almotriptan)
• Frova (frovatriptan)
• Imitrex (sumatriptan)
• Maxalt and Maxalt-MLT (rizatriptan)
• Relpax (eletriptan)
• Zomig and Zomig ZMT (zolmitriptan)

مهارکننده‌های بازجذب سه‌حلقه‌ای سروتونین (TCAs)

مهارکننده‌های بازجذب سه‌حلقه‌ای سروتونین (TCAs) به دلیل ساختار مولکولی سه حلقه‌ای داروها نامگذاری شده‌اند. قبل از معرفی مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) در اواخر دهه ۱۹۸۰، TCAs داروی انتخابی برای درمان اختلال افسردگی اساسی، اختلال پانیک و سایر اختلالات اضطرابی بودند. TCAs همچنین برای درمان برخی سندرم‌های درد و شب ادراری (شب‌ادراری) استفاده می‌شوند.

اعتقاد بر این است که TCAs با افزایش سطح نوراپی نفرین و سروتونین در مغز عمل می‌کنند.

نمونه‌هایی از TCAs عبارتند از:

• Elavil (amitriptyline)
• Tofranil (imipramine)
• Sinequan (doxepin)
• Anafranil (clomipramine)

امروزه TCAs در درمان افسردگی کمتر مورد استفاده قرار می گیرند زیرا تمایل به ایجاد عوارض جانبی ناخواسته بیشتری نسبت به SSRIs دارند.

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) دسته‌ای از داروهای ضدافسردگی هستند که اعتقاد بر این است که سطح نوراپی‌نفرین، سروتونین و دوپامین (یک انتقال‌دهنده عصبی دیگر) را در مغز افزایش می‌دهند. آن‌ها برای درمان اختلال افسردگی اساسی، اختلال پانیک و سایر اختلالات اضطرابی مؤثر هستند.

نمونه‌هایی از MAOI‌ها عبارتند از:

• Nardil (phenelzine)
• Parnate (tranylcypromine)
• Marplan (isocarboxazid)
• Emsam (selegiline)

به دلیل تداخلات بالقوه خطرناک با برخی غذاها، نوشیدنی‌ها و سایر داروها، به ویژه آنهایی که بر سروتونین تأثیر می‌گذارند، معمولاً MAOI‌ها به عنوان درمان اولیه برای افسردگی در نظر گرفته نمی‌شوند.

سایر داروهای روانپزشکی

داروهای روانپزشکی دیگری نیز وجود دارند که می توانند بر سطح سروتونین در بدن تأثیر بگذارند.

• BuSpar (buspirone): BuSpar بر انتقال دهنده‌های عصبی سروتونین و دوپامین تأثیر می گذارد. این دارو به عنوان یک آگونیست روی گیرنده‌های سروتونین عمل می‌کند، به این معنی که اثر این گیرنده‌ها را افزایش می‌دهد. در نتیجه، این دارو می تواند برای تسکین علائم اضطراب مفید باشد.
• Eskalith (lithium): این دارو یک تثبیت کننده خلق است که در درمان اختلال دو قطبی استفاده می شود. این دارو با بازگرداندن تعادل انتقال دهنده های عصبی، از جمله سروتونین، کار می کند.
• Desyrel (trazodone): Desyrel یک داروی ضد افسردگی است که با افزایش مقدار سروتونین موجود در بدن کار می کند. همچنین دارای اثرات آرامبخش است، به همین دلیل گاهی اوقات برای درمان بی خوابی استفاده می شود.

مسکن ها (داروهای ضد درد)

تعداد زیادی از داروهای ضد درد نیز می توانند بر سطح سروتونین در بدن تأثیر بگذارند. این داروها اغلب برای درمان درد استفاده می شوند، اما گاهی اوقات نیز مورد سوء استفاده قرار می گیرند و می توانند منجر به وابستگی و اعتیاد شوند. برخی از مسکن هایی که بر سروتونین تأثیر می گذارند عبارتند از:

• کدئین
• فنتانیل
• ترامادول

داروهای آنتی بیوتیک/ضد ویروسی

برخی از آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد ویروسی نیز ممکن است بر سروتونین تأثیر بگذارند. این پتانسیل وجود دارد که هنگام مصرف داروهای دیگر مانند SSRI یا MAOI منجر به تداخلات دارویی شود. به دلیل این خطرات، همیشه باید به پزشک خود در مورد سایر داروها، مواد مخدر یا مکمل هایی که در حال حاضر مصرف می کنید اطلاع دهید.

• Zyvox (linezolid): Zyvox یک آنتی بیوتیک است که گاهی اوقات برای درمان عفونت های باکتریایی جدی تجویز می شود. علاوه بر مهار رشد باکتری، این دارو همچنین بر سروتونین تأثیر می گذارد. این اثر زمانی که Zyvox با سایر داروهای سروتونین ترکیب شود، می تواند برجسته تر باشد.
• Norvir (ritonavir): Norvir یک داروی ضد ویروسی است که برای درمان عفونت HIV استفاده می شود. هنگامی که با سایر داروها ترکیب می شود، برای کند کردن پیشرفت بیماری عمل می کند.

داروهای گیاهی/مکمل های غذایی

مهم است بدانید که برخی داروهای گیاهی و مکمل های غذایی می توانند بر سطح سروتونین تأثیر بگذارند.

• کپسول افسردگی (گل راعی)

کپسول افسردگی (گل راعی) (hypericum perforatum) نوعی گیاه گلدار است که گاهی اوقات به عنوان یک داروی گیاهی استفاده می شود، به خصوص برای تسکین علائم افسردگی. همچنین برای سایر شرایط از جمله اضطراب، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، علائم یائسگی، ترک سیگار و اختلال عاطفی فصلی استفاده می شود.

محققان دقیقا مطمئن نیستند که چگونه کپسول افسردگی (گل راعی) برای بهبود خلق و خو کار می کند، اما اعتقاد بر این است که سطح انتقال دهنده های عصبی در مغز، از جمله سروتونین را افزایش می دهد.

• جینسینگ

جینسینگ ریشه ای است که اغلب به عنوان یک مکمل گیاهی استفاده می شود. فواید ادعا شده شامل بهبود ایمنی، انرژی و شناخت است. جینسینگ روی سروتونین و سایر انتقال دهنده ها عمل می کند و همچنین بر هورمون ها، گیرنده ها و مولکول های سیگنال دهی تأثیر می گذارد.

تحقیقات نشان می دهد که جینسینگ با تداخل با برخی داروهای روانگردان، از جمله ضد افسردگی های SSRI و SNRI مرتبط است.

سایر داروهایی که بر سروتونین تأثیر می گذارند

تعداد زیادی از مواد دیگر نیز وجود دارند که می توانند بر سطح سروتونین در بدن تأثیر بگذارند.

• آمفتامین ها

محرک های آمفتامین اغلب برای درمان اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) تجویز می شوند. این داروها همچنین می توانند سطح سروتونین را افزایش دهند.

در حالی که معمولاً زمانی که طبق دستور مصرف شود، خطر جدی ندارد، داروهای محرک مانند Adderall ممکن است در صورت سوء استفاده یا ترکیب با سایر داروهای سروتونین، خطر مسمومیت سروتونین را افزایش دهند.

کوکائین بازجذب سروتونین را مسدود می کند. این می تواند در صورتی که افراد هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، تریپتان ها یا سایر داروهایی که سطح سروتونین را نیز افزایش می دهند، از کوکائین استفاده کنند، خطرناک باشد.

• LSD

Lysergic acid diethylamide (LSD) یک داروی توهم زا است که بر تفکر و خلق و خو تأثیر می گذارد. این اثرات نتیجه تأثیر دارو بر سروتونین است. این دارو به گیرنده های خاصی در مغز متصل می شود و نحوه پاسخ مغز به سروتونین را تغییر می دهد.

ترکیب داروهای ضد افسردگی و LSD پتانسیل ایجاد عوارض ناخواسته مرتبط با سمیت سروتونین را دارد.

برای جلوگیری از تداخلات دارویی بالقوه تهدید کننده زندگی، در مورد هر گونه دارو، مکمل یا ماده ای که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات بالقوه داروهای سروتونین

مصرف یک یا چند دارو که بر سطح سروتونین تأثیر می گذارند، می تواند بالقوه خطرناک باشد. این می تواند منجر به وضعیتی به نام سندرم سروتونین شود، جایی که سطوح بالای سروتونین در مغز باعث علائمی مانند:

• تغییرات فشار خون
• کما
• گیجی
• تب
• افزایش ضربان قلب
• توهم
• حالت تهوع
• تشنج

طبق گفته اداره غذا و داروی ایالات متحده، به دلیل ترکیب مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین انتخابی (SNRIs) با داروهای سردرد میگرنی به نام تریپتان‌ها، خطر سندرم سروتونین افزایش می‌یابد.