حمله هراس (پنیک اتک) موج ناگهانی اضطراب و ترس شدید است که منجر به ایجاد مجموعه‌ای از پاسخ‌های روان‌تنی شدید می‌شود. از نظر بالینی، حملات هراس معمولاً به تجربه ترس یا ناراحتی شدید اشاره می‌کنند که در آن چهار یا بیشتر از علائم زیر احساس می‌شوند:
- تپش قلب یا افزایش ضربان قلب
- تعریق
- لرزش/ رعشه
- احساس خفگی یا مشکل تنفس
- حالت خفگی
- درد قفسه سینه/ ناراحتی
- تهوع یا درد شکمی و/یا ناراحتی
- احساس سرگیجه، سبکی سر یا غش
- احساس عدم واقعیت چیزهای اطراف یا احساس جدایی از خود
- احساس از دست دادن کنترل یا دیوانه شدن
- ترس از مرگ
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در اندام ها
- لرز یا گرگرفتگی
اگرچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) بیان می‌کند که چهار یا بیشتر از علائم فوق باید احساس شود، گاهی اوقات ممکن است فردی دچار حمله هراس شود که با سه یا کمتر از علائم فوق همراه باشد. این گاهی اوقات به عنوان حمله هراس (پنیک اتک) با علائم محدود شناخته می شود.
حمله هراس (پنیک اتک) در واقع بسیار رایج است. در واقع، تا ۱۲ درصد از افراد ممکن است در مقطعی از زندگی خود دچار حمله هراس شوند.
حمله هراس معمولاً زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود.
حمله هراس (پنیک اتک) القایی و غیر القایی
حمله هراس می تواند القایی یا غیر القایی باشد. حملات هراس القایی آنهایی هستند که پس از قرار گرفتن در معرض برخی محرک‌ها مانند یک تجربه یا فکر بسیار ترسناک رخ می‌دهند. به عنوان مثال، کسی که از صحبت در جمع می‌ترسد، ممکن است هنگام قرار گرفتن در مقابل تماشاچی دچار حمله هراس شود.
حمله هراس غیر القایی (یا حمله هراس خود به خود یا غیرمنتظره) حمله‌ای است که «ناگهانی» رخ می‌دهد و ویژگی بارز اختلالات هراس است.
عوامل خطر حمله هراس
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به حملات هراس (پنیک اتک) را افزایش دهند عبارتند از:
- سابقه خانوادگی حملات هراس یا اختلال هراس
- استرس شدید زندگی، مانند مرگ یا بیماری جدی یکی از عزیزان
- یک رویداد آسیب زا، مانند سوء استفاده جنسی یا یک تصادف جدی
- تغییرات عمده در زندگی شما، مانند طلاق یا اضافه شدن نوزاد
- سیگار کشیدن یا مصرف بیش از حد کافئین
- سابقه سوء استفاده جسمی یا جنسی در دوران کودکی
درمان حملات هراس
گزینه‌های اصلی درمان، روان‌درمانی و داروها هستند. اینکه کدام مسیر را انتخاب کنید، تا حدی به ترجیح شما، سابقه شما، شدت حملات هراس شما و اینکه آیا به درمانگرانی که در درمان حملات هراس آموزش دیده اند دسترسی دارید، بستگی دارد.
روان درمانی نیز به عنوان گفتار درمانی شناخته می شود و اغلب اولین انتخاب برای درمان حملات هراس است. این می تواند به شما کمک کند تا در مورد حملات هراس بیشتر بیاموزید و یاد بگیرید که چگونه با آنها مقابله کنید.
نوعی روان‌درمانی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید که علائم هراس خطرناک نیستند. داروها نیز می توانند به کاهش علائم مرتبط با حملات هراس کمک کنند. چندین نوع دارو در مدیریت علائم موثر بوده اند، از جمله مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)، مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI) و بنزودیازپین ها. ممکن است چند هفته پس از شروع مصرف دارو برای بهبود علائم شما طول بکشد.
