داروهای درمان اختلال هراس (پانیک اتک)

دارو یکی از محبوب‌ترین و مؤثرترین گزینه‌های درمانی برای اختلال پانیک، حملات پانیک و آگورافوبیا است. پزشک ممکن است داروهای حمله پانیک تجویز کند تا شدت حملات پانیک را کاهش دهد، احساس کلی اضطراب را کاهش دهد و به طور بالقوه شرایط همزمان مانند افسردگی را درمان کند.

داروهای اختلال پانیک معمولاً از یکی از دو دسته زیر هستند: داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد اضطراب.

این مقاله به چگونگی استفاده از داروها برای درمان اختلال پانیک و اینکه کدام داروها بیشتر تجویز می‌شوند، می‌پردازد. همچنین برخی از گزینه‌های درمانی دیگر که ممکن است برای علائم پانیک مؤثر باشند را پوشش می‌دهد.

درمان اختلال پانیک

درمان اختلال پانیک ممکن است علاوه بر روان درمانی، شامل دارو نیز باشد. در برخی موارد، ممکن است برای کمک به مدیریت علائم پانیک و اضطراب، بیش از یک دارو تجویز شود.

به عنوان مثال، ممکن است برای کمک به کاهش فرکانس علائم پانیک، یک داروی ضد افسردگی تجویز شود، در حالی که بنزودیازپین ها را می توان در صورت لزوم برای کمک به کاهش شدت حملات پانیک استفاده کرد.

داروهای برچسبی در مقابل داروهای بدون برچسب

داروهایی که توسط FDA برای درمان اختلال پانیک تایید شده اند عبارتند از فلوکستین، سرتالین، پاروکستین، ونلافاکسین، کلونازپام و آلپرازولام. با این حال، پزشک شما ممکن است بسته به نیازهای خاص شما، داروهای دیگری را بدون برچسب تجویز کند.

روان درمانی نیز می تواند در درمان اختلال پانیک موثر باشد. انواع روان درمانی که ممکن است مفید باشد عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری (CBT)
• درمان مواجهه
• روان درمانی روان پویشی متمرکز بر پانیک (PFPP)
• داروهای ضد افسردگی برای اختلال پانیک

زمانی که داروهای ضد افسردگی برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰ معرفی شدند، اساساً برای درمان اختلالات خلقی استفاده می شدند. با این حال، بعدها مشخص شد که این داروها به طور موثری به کاهش اضطراب، کاهش علائم پانیک و کاهش شدت و دفعات حملات پانیک کمک می کنند.

داروهای ضد افسردگی اکنون به طور گسترده برای درمان بسیاری از اختلالات اضطرابی، از جمله اختلال پانیک و آگورافوبیا استفاده می شوند.

داروهای ضد افسردگی بر پیام رسان های شیمیایی مغز که به عنوان انتقال دهنده های عصبی شناخته می شوند، تأثیر می گذارند. تصور می شود که انواع مختلفی از این پیام رسان های شیمیایی وجود دارد که بین سلول های مغزی ارتباط برقرار می کنند.

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) کلاس محبوبی از داروهای ضدافسردگی هستند که برای کاهش علائم اضطراب و افسردگی تجویز می‌شوند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی طبیعی در مغز است.

این داروها با تأثیرگذاری فقط بر سروتونین (“انتخابی”) و با جلوگیری از جذب مجدد سروتونین (“بازجذب”) توسط سلول‌های عصبی در مغز عمل می‌کنند. با متعادل کردن عملکرد سروتونین، SSRIs قادر به کاهش اضطراب و بهبود خلق و خو هستند.

SSRIs رایج عبارتند از:

• سلکسا (سیتالوپرام)
• پاکسیل (پاروکستین)
• پروzac (فلوکستین)
• Zoloft (سرترالین)

مطالعات اثربخشی طولانی مدت SSRIs را نشان داده اند. همچنین مشخص شده است که این داروها عوارض جانبی محدودی ایجاد می کنند که آنها را به داروی انتخابی برای اختلال پانیک تبدیل می کند.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs)

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs) نیز از بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین جلوگیری می‌کنند. نوراپی نفرین یک انتقال دهنده عصبی است که در تمرکز و هوشیاری نقش دارد.

SNRIs رایج عبارتند از:

• سیمبالتا (دولوکستین)
• افکسور XR (ونلافاکسین)

تحقیقات نشان داده است که SNRIs برای درمان اختلالات اضطرابی، به ویژه اختلال اضطراب اجتماعی موثر هستند. عوارض جانبی می تواند هنگام مصرف SNRIs رخ دهد و ممکن است شامل خستگی، بی خوابی، تغییرات اشتها و تغییرات در عملکرد جنسی باشد.

Effexor XR توسط FDA برای درمان اختلال پانیک تایید شده است. در حالی که Cymbalta برای این مورد خاص توسطFDA تایید نشده است، پزشکان هنوز ممکن است آن را برای درمان این بیماری تجویز کنند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs)

از زمان معرفی SSRIs، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) در درمان اضطراب و اختلالات خلقی محبوبیت کمتری پیدا کرده اند. با این حال، TCAs همچنان می تواند یک گزینه درمانی موثر برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی باشد.

TCAs مانند SSRIs، برای جلوگیری از بازجذب پیام رسان شیمیایی سروتونین عمل می کند. علاوه بر این، بسیاری ازTCAs همچنین از بازجذب نورآدرنالین، یکی دیگر از انتقال دهنده های عصبی در مغز که اغلب با واکنش استرس “جنگ یا گریز” همراه است، جلوگیری می کنند.

TCAs رایج عبارتند از:

• اداپین، سینه کوآن (دوکسپین)
• آسندین (آموکساپین)
• الاویل (آمی تریپتیلین)
• نورپرامین (دسیپرامین)
• پاملور (نورتریپتیلین)
• سورمونتیل (تریمیپرامین)
• تفرانیل (ایمی پرامین)
• ) Vivactil پروتریپتیلین(

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) یکی از اولین داروهای ضدافسردگی ساخته شده هستند که برای درمان موثر اختلالات خلقی و اضطرابی استفاده می‌شوند. MAOI ها با مهار فعالیت آنزیم مونوآمین اکسیداز عمل می کنند.

این آنزیم در تجزیه انتقال دهنده های عصبی مانند نوراپی نفرین، سروتونین و دوپامین نقش دارد. دوپامین به تنظیم بسیاری از عملکردها، از جمله حرکت، سطح انرژی فیزیکی و احساسات انگیزه کمک می کند.

MAOIs رایج عبارتند از:

• Emsam (selegiline)
• Nardil (phenelzine)
• Marplan (isocarboxazid)
• Parnate (tranylcypromine)

با وجود اثربخشی آنها، MAOI ها به دلیل محدودیت‌های غذایی لازم هنگام مصرف آنها و احتمال تداخلات دارویی قابل توجهی که ممکن است هنگام مصرف MAOI با سایر داروها رخ دهد، کمتر تجویز می‌شوند.

داروهای ضد اضطراب

داروهای ضد اضطراب به دلیل تسکین سریع علائم پانیک تجویز می شوند. این داروها با آرامش سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند که می تواند شدت حملات پانیک را کاهش داده و باعث آرامش فرد شود.

به دلیل اثر آرام بخش و تسکین سریع، داروهای ضد اضطراب اغلب برای درمان اختلال پانیک تجویز می شوند.

بنزودیازپین ها

بنزودیازپین ها رایج ترین دسته داروهای ضد اضطراب برای اختلال پانیک هستند. این داروها که به دلیل اثر آرام بخش خود شناخته شده اند، می توانند به سرعت علائم حمله پانیک را کاهش داده و حالت آرامش بیشتری ایجاد کنند.

بنزودیازپین ها با هدف قرار دادن گیرنده های گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز، سیستم عصبی مرکزی را کند می کنند و ایجاد حس آرامش می کنند.۱۱ علیرغم خطرات بالقوه و عوارض جانبی این داروها، مشخص شده است که بنزودیازپین ها به طور ایمن و موثر اختلال پانیک را درمان می کنند.

بنزودیازپین های رایج عبارتند از:

• آتیوان (لورازپام)
• کلونوپین (کلونازپام)
• لیبریوم (کلردیازپوکساید)
• والیوم (دیازپام)
• زاناکس (آلپرازولام)

بنزودیازپین ها می توانند اعتیادآور باشند، بنابراین معمولاً برای تسکین کوتاه مدت علائم اضطراب تجویز می شوند.

در حالی که بنزودیازپین ها موثر هستند، اما می توانند وابستگی فیزیکی ایجاد کنند. این بدان معناست که ممکن است هنگام قطع مصرف آنها، حتی اگر آنها را دقیقاً طبق دستور مصرف کرده باشید، دچار علائم ترک اعتیاد شوید.

شما نباید مصرف بنزودیازپین ها را بدون صحبت با پزشک خود متوقف کنید. ترک بنزودیازپین می تواند خطرناک باشد.

کاهش تدریجی دوز تحت نظارت پزشک برای جلوگیری از عوارض احتمالی ترک بسیار مهم است.

چگونه بدون دارو با حمله پانیک کنار بیایم؟

روان درمانی می تواند برای درمان حملات پانیک بسیار مفید باشد.۱۳ در طول حمله پانیک، تنفس عمیق می تواند به شما در مدیریت تنفس بیش از حد کمک کند، علامتی که می تواند در افزایش احساس ترس نقش داشته باشد.۱۴ سایر استراتژی هایی مانند تکنیک های grounding، Mindfulness و شل کردن تدریجی عضلات نیز می توانند برای پیشگیری و کاهش احساس وحشت مفید باشند.

چگونه از پزشکم برای تجویز داروی حمله پانیک درخواست کنم؟

بهترین راه برای درخواست این است که مستقیم باشید. به پزشک خود بگویید که دچار حملات پانیک هستید و برای کمک به مدیریت این علائم به دارو نیاز دارید.

سپس، پزشک باید در مورد علائم شما بیشتر سوال کند، داروهایی را که می توانند به شما کمک کنند پیشنهاد دهد و در مورد عوارض جانبی احتمالی با شما صحبت کند.

چه نوع داروهای ضد حمله پانیک بدون عادت وجود دارد؟

داروهای بدون عادت که می توانند به حملات پانیک و اضطراب کمک کنند شامل SSRI ها، SNRI ها و بتا بلاکرها هستند. سایر داروهایی که ممکن است مفید باشند عبارتند از Buspar و Vistaril.

داروی حمله پانیک چقدر طول می کشد تا اثر کند؟

بنزودیازپین ها سریع الاثر هستند و بلافاصله علائم اضطراب را تسکین می دهند. به همین دلیل آنها گزینه خوبی برای تسکین کوتاه مدت حملات پانیک هستند. داروهای ضد افسردگی اغلب طی یک تا سه هفته شروع به تسکین می کنند، اما ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اثرات کامل دارو را احساس کنید.