اختلال پانیک و اضطراب در نوجوانان

اختلال پانیک یک اختلال اضطرابی است که معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. اگرچه اختلال پانیک اغلب بین سنین ۲۱ تا ۳۵ سالگی شروع می شود،۱ اما ابتلا به این بیماری در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی نیز امکان پذیر است.

اختلال پانیک و نوجوانان

علائم اختلال پانیک در نوجوانان بسیار شبیه به تجربیات بزرگسالان است. علامت اصلی اختلال پانیک تجربه حملات پانیک مکرر است. این حملات اغلب به طور غیر منتظره رخ می دهند و با ترس شدید، عصبی بودن و اضطراب مشخص می شوند.

حملات پانیک معمولاً از طریق ترکیبی از علائم جسمی، ذهنی و عاطفی احساس می شوند. این حملات معمولا به طور ناگهانی رخ می دهند و با چهار مورد یا بیشتر از علائم زیر همراه هستند:

• ضربان قلب سریع
• درد قفسه سینه
• لرز یا گرگرفتگی
• احساس عدم واقعیت یا جدایی از خود
• تعریق بیش از حد
• ترس از مرگ
• ترس از دست دادن کنترل یا دیوانه شدن
• احساس سرگیجه، عدم تعادل، سبکی سر یا غش
• احساس خفگی
• احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن
• تهوع یا درد شکم
• تنگی نفس
• لرزیدن یا تکان خوردن

حملات پانیک می توانند از نظر علائم، شدت و مدت زمان متفاوت باشند. اکثر آنها فقط برای مدت کوتاهی ادامه می یابند و در عرض ۱۰ دقیقه به اوج خود می رسند
اما یک حمله پانیک می تواند مدت ها پس از پایان، بر نوجوان تأثیر بگذارد و باعث افزایش عصبانیت و اضطراب چند ساعت پس از فروکش کردن حمله شود.
عواقب و پیچیدگی ها

تجربه یک حمله پانیک می تواند برای یک نوجوان یک تجربه ترسناک باشد. مشابه بزرگسالان مبتلا به اختلال پانیک، نوجوانانی که حملات پانیک را تجربه می کنند مستعد ابتلا به رفتارهای اجتنابی هستند.

هنگامی که این اتفاق می افتد، نوجوان شروع به دور ماندن از موقعیت ها، مکان ها و رویدادهایی می کند که به اعتقاد آنها ممکن است باعث حمله پانیک شود. به عنوان مثال، یک نوجوان ممکن است شروع به اجتناب از جمعیت کند، مانند مجالس مدرسه یا کافه تریا. آنها همچنین ممکن است در ماشین یا سایر وسایل حمل و نقل دچار ترس شوند و از ترک مکان هایی که امن تلقی می شوند، مانند خانه، بترسند.

اجتناب مکرر از موقعیت هایی که ممکن است باعث حملات پانیک شود، وضعیتی است که به عنوان آگورافوبیا شناخته می شود. اگرچه آگورافوبیا بیشتر در بزرگسالی رخ می دهد، اما می تواند در نوجوانی نیز ایجاد شود.

حدود یک سوم افراد مبتلا به اختلال پانیک نیز به آگورافوبیا مبتلا خواهند شد. این بیماری به طور بالقوه می تواند ناتوان کننده شود و باعث شود که یک نوجوان در خانه حبس شود.

گزینه های درمانی

اگر اختلال پانیک درمان نشود، می تواند به طور منفی بر زندگی یک نوجوان تأثیر بگذارد و به طور بالقوه منجر به مشکلات تحصیلی، روابط و عزت نفس شود.

تنها یک پزشک یا متخصص واجد شرایط می تواند یک نوجوان را مبتلا به اختلال پانیک تشخیص دهد. پزشک همچنین می تواند علل احتمالی پزشکی برای حملات پانیک را رد کند و وجود هرگونه بیماری همزمان، مانند افسردگی را مشخص کند. از آنجایی که دختران حدود دو برابر پسران به اضطراب مبتلا می شوند، کارشناسان توصیه می کنند که همه دختران و زنان باید در معاینات بهداشتی معمول از نظر اضطراب غربالگری شوند.

خوشبختانه، گزینه‌های درمانی ایمن و مؤثری برای کمک به نوجوانان مبتلا به اختلال پانیک وجود دارد.

برخی از رایج ترین گزینه های درمانی برای اختلال پانیک عبارتند از روان درمانی، داروها و استراتژی های خودیاری. نتایج درمان اغلب زمانی که از ترکیبی از این گزینه ها استفاده شود و طبق توصیه های درمانی انجام شود، بهترین نتیجه را می دهد.

از طریق روان درمانی، یک نوجوان می تواند با یک متخصصی که اختلال پانیک را درمان می کند، ملاقات کند تا با احساسات عمیق خود کنار بیاید و استراتژی های مقابله ای را توسعه دهد. انواع مختلفی از روان درمانی ممکن است در دسترس باشد – رایج ترین آنها درمان شناختی رفتاری (CBT) است که بر کمک به نوجوان برای توسعه روش های سالم تر تفکر و رفتار متمرکز است.

روان درمانی خانوادگی ممکن است برای کمک به ایجاد روابط حمایتی بین نوجوان و سایر اعضای خانواده توصیه شود. همچنین ممکن است درمان گروهی در دسترس باشد، که در آن نوجوان می‌تواند مسائل را در کنار همسالانی که با مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم می‌کنند، حل کند.

اختلال پانیک می تواند در طول زندگی یک فرد به صورت دوره ای تجربه شود. به عنوان مثال، یک نوجوان ممکن است برای چندین ماه دچار حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره شود و پس از آن سال‌ها هیچ علامتی نداشته باشد.

صرف نظر از اینکه اختلال پانیک برای مدت کوتاهی یا در طول زندگی تجربه شود، نیازی نیست که غیرقابل کنترل باشد. هر چه زودتر یک نوجوان کمک مورد نیاز را دریافت کند، سریعتر در مسیر بهبودی قرار خواهد گرفت.