همه ما، چه کودک و چه بزرگسال، به فیلم هایی با سبک اکشن و هیجان انگیز و با محوریت جنگ علاقه مندیم. فیلم هایی مثل نجات سرجوخه رایان، سه‌تیغ اره، دشمن پشت دروازه و … . هیجان قرار گرفتن در یک موقعیت مرگ و زندگی، همزاد پنداری با قهرمان فیلم، تلاش برای تسخیر مواضع دشمن و مواردی از این قبیل، احساساتی را در ما برمی‌انگیزد که با هیچ چیز دیگری قابل قیاس نیست.
و حالا مدت هاست بازی های اکشن به سبک شوتر (یا به اختصار FPS)، این فرصت را برای ما ایجاد کردهاند تا خودمان بتوانیم تا حد ممکن به موقعیت‌های جنگی نزدیک شده و حس قرار گرفتن در فضای ملتهب و پر از هیجان جنگ را شخصا تجربه کرده و برای پیروزی و بقا بجنگیم.
ما در این مطلب قصد داریم شما را با چند عنوان از برترین بازیهای سبک شوتر آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
Battlefield V
هنگامی که برای اولین بار بازی را شروع می کنید، چیزی که با آن مواجه میشوید بخش تک نفره War Stories است. این داستان های کوتاه که برای اولین بار د Battlefield1 معرفی شدند، با تمرکز بر برخی از موارد مبهم تر، قصد دارند داستان های سربازانی که در هردو جنگ جهانی جنگیدند را بازگو کنند. این بخش به بررسی ریشهای نیروی ویژه دریایی انگلیس، محور مقاومت نروژ در زمان اشغال توسط آلمان و تلاش های سربازان سیاه پوست غرب آفریقا برای سرنگونی رژیم نازی ها در فرانسه، می پردازد و شما با تجربه ی آن ها متوجه خواهید شد که هیچکدام از این بخش ها مانند شبیه سازی های معمولی از D-Day ( نبرد نرماندی ) نیستند، و اینجا جایی است که War Stories در واقع عالی عمل کرده است.
DICE متعهد شده است تا بخش های کمتر شناخته شده جنگ جهانی ۲ را کاوش کند که بهترین گواه آن به نمایش گذاشتن تلاش Tirailleurs Senegalais برای آزادسازی فرانسه است. اگر چه سربازان رنگین پوست نقش بزرگی در بازپس گیری کشور از نیروهای متحدین ایفا کردند، اما هیچ یادی از آن ها نشد. هرچند در سالهای گذشته اوضاع تغییر کرده اند، اما یاد آوری داستان آنها شایسته تقدیراست.
اما شما برای بخش چند نفره (Multiplayer) اینجا هستید، و البته توسعه دهنده سوئدی نیاز شما را در این رابطه پوشش داده است. در آغاز، شش حالت مختلف را در هشت نقشه مختلف با حداکثر ۶۴ بازیکن میتوان بازی کرد. در واقع این کمترین تعداد نقشه ای است که یک بازی Battlefield در روز اول داشته است، اما DICE تلاش کرده است با بالا بردن تعداد عملیات های خود (که عملیات بزرگ نامیده می‌شود) این مسئله را پوشش دهد.
در این قسمت، دو تیم طی چند روز (منظور روزهاییست که در بازی طی می‌شوند) که شامل جبهه های نبرد مختلف و اهداف متنوع و تلاش برای تصاحب و بازگرداندن مناطق تسخیر شده به دست دشمن است به مصاف هم می‌روند.
در کنار این، حالت go-to میباشد که دارای نبردهاییست که حدود ۱ ساعت به طول می‌انجامند و اگر قصد دارید وقت زیادی را صرف بازی کنید برای شما مناسب است. و در کنار این بخش‌ها، بخش هایی کوتاه‌تر مثل Team Deathmatch، Domination و Frontlines باعث می‌شوند بخش چند نفره ( Multiplayer ) جذابی را تجربه کنید.
Call of Duty: Advanced Warfare
داستان بازی در آیندهای نه چندان دور، بین سالهای ۲۰۵۴ و ۲۰۶۱ اتفاق میافتد و ماجرای Jack Mitchell، یکی از اعضای نیروی دریایی آمریکا را بازگو می‌کند. Mitchell به کمپانی Atlas که یک کمپانی خصوصی نظامیست و خدمات و امکاناتش را در اختیار بالاترین پیشنهاد ارائه شده قرار میدهد پیوسته است.
Call of Duty: Advanced Warfare تلاش می‌کند جهانی را به ما نشان دهد که از هر زمان دیگری به تکنولوژی وابسته تر است. یک دوره خیالی که ریشه در حقیقت داشته و و فرضیه ای است که نسبتاً قابل باور.
شما نقش Mitchell را بازی می‌کنید ، سربازی که کمی خشن و ترشروست، اما او برخلاف چیزی که بقیه کاراکترها قصد نشان دادن آن را دارند نه تنها توخالی نیست، بلکه یک شخصیت خوب است. در همین حال خود بازی شما را به ماموریت های مختلفی میبرد. به همراه همان تیراندازی‌های همیشگی از نقطه A به نقطه B، چند بخش دیگر مثل ماموریت‌های مخفیانه و همچنین با استفاده از وسیله موتوری نیز وجود دارند.
درکنار بخش آفلاین و داستانی یا همان Campaign بازی، بخش آنلاین یا همان Multiplayer بازی قرار دارد که خود شامل بخش هایی مثل Team Deathmatch، Kill Confirmed، Capture The Flag و … بوده و شما می‌توانید به قابلیت ها و اسلحه های جدید دست پیدا کرده، آن ها را ارتقا داده و حتی لباس کاراکتر خود را شخصی سازی کنید.
در مجموع، سلاح های مربوط به آینده، گیم پلی سریع تر و حتی قابلیت چابکی بیشتر، این بازی را به یک بازی لذت بخش، هم در بخش آفلاین و هم آنلاین تبدیل می‌کند. با بخش داستانی که دارای چندین سناریوی دیدنی و فوقالعاده بوده و بخش چندنفره ای که درخشان، قوی و جذاب است، Sledgehammer Games موفق به خلق عنوانی شده که در عین تازه بودن، آشنا به نظر می‌رسد.
Metro: Last Light
این بازی که بر اساس رمانی از Dmitry Glukhovsky ساخته شده است و چندین دهه بعد از یک آخرالزمان هسته‌ای در سیستم قطارهای زیرزمینی روسیه جریان دارد، داستان Artyom که یکی از ۴۰,۰۰۰ بازمانده و از ساکنین تونلها میباشد را دنبال می‌کند.
در حالی که افراد جهش یافته ( موسوم به شیاطین ) به طرز وحشتناکی روی سطح و مناطق متروکه مترو پرسه می‌زنند، بازماندگان، اجتماعات کوچکی را تشکیل داده اند که دارای سه جناح اصلی بوده و دائماً با یکدیگر درگیر هستند.
نازی ها، که مردم از آن ها بخاطر نابودی بی رحمانه کسانی که آنها را “جهش یافته” می دانند و زندانی کردن زنان و مردان در زندان‌های بزرگ و تنگ و تاریک، وحشت دارند. سرخ‌ها، که تمام آن چیزی هستند که از گذشته کمونیستی روسیه جان سالم به در برده اند و به شدت به برابری برای همه اعتقاد دارند، اما همانطور که رویدادهای دنیای واقعی ثابت کرده اند، این عقیده چندان بکار نمی‌آید. و در آخر، محفل اسپارتان که Artyom از کماندوهای آن است و به محافظت از مترو در برابر تهدیدهایی که از جانب “شیاطین” وجود دارد می‌پردازد.
در حالی که دو جناح دیگر به ندرت با محففل درگیر می‌شوند، توطئه ای کشف می‌شود که زندگی همه بازماندگان را تحت تاثیر قرار میدهد …
در مجموع، Metro: Last Light به معنای واقعی از مطالب داستانی که به عنوان الهام بخش خود استفاده کرده، سود میبرد. دنیای بازی به قدری خارق العاده و مفصل طراحی شده است که واقعاً احساس می‌کنید بخشی از آن هستید و عناصر ترسناک و روانی آن، بازی های دیگر را مغلوب می‌کند.
این بازی را به هیچ عنوان از دست ندهید.
Wolfenstein: The New Colossus
آمریکا، سال ۱۹۶۱٫
ترور افسر نازی، ژنرال Deathshead یک پیروزی کوتاه مدت بود. نازی ها علی رغم شکست، سلطهی خفقان آور خود را بر جهان حفظ کردهاند. شما BJ Blazkowicz، با نام مستعار “ Terror-Billy ”، از اعضای مقاومت، بلای جان امپراتوری نازی و آخرین امید بشر برای آزادی هستید و فقط شما دل و جرأت، اسلحه ها و مهمات لازم را برای کشتن نازی ها و شروع انقلاب دوم آمریکا دارید.
در ابتدای بازی شما مجبور به گرفتن یک تصمیم اساسی هستید. تصمیمی که نه بر داستان اصلی، ولی بر برخی اتفاقات آن اثر می‌گذارد. همین کافیست تا صرفا بخاطر دیدن و تجربه کردن این اتفاقات هم که شده، بازی را نه فقط یکبار، بلکه دوبار به پایان برسانید. البته نباید فراموش کرد که هر خط داستانی، سلاح و مهمات خاص خود را نیز به همراه دارد !!!
این بازی در همه جنبه هایش دارای کیفیتی مثال زدنیست. از پردازش قوی محیط ها و کاراکترها (که باعث شده بازی بدون توجه به میزان سنگینی صحنه های نبرد فریم ریت خود را حفظ کند) گرفته، تا داستانی جذاب و گیرا، و همچنین صدا گذاری و بازی فوق العاده بازیگران که باعث خلق صحنه های احساسی و عمق دادن به داستان می‌شود.
Wolfenstein: The New Colossus یک شوتر اول شخص (یا به اختصار FPS) خالص و دارای یکی از بهترین بخش های داستانی بین بازی هاییست که اخیرا تولید شده اند. مملو از لحظه های به یاد ماندنی و شخصیت های درخشان، این بازی شما را به یک سفر هولناک و در عین حال جذاب در دنیای تحت سلطه نازی ها میبرد. در حالی که بدون شک داستان بازی نقطه عطف آن است، اما نبردهای نفس گیر، تسلیحات راضی کننده و سیستم جوایز بازی چیز هایی نیستند که بتوان به سادگی از کنارشان عبور کرد.
دنیایی از هیجان درر انتظار شماست …
Tom Clancy’s Rainbow Six: Siege
یکی از هم تیمی ها بر سر گروگان فریاد میزند که ” ساکت باش! “.
آنچه تصور می شد یک اتاق مستحکم و امن است، اکنون هیچ شباهتی به آن ندارد و در عوض دریایی از آوار است. روی دیوار، بیشتر از آنچه که حتی بتوانید حسابش را بکنید جای گلوله است و اجساد هم تیمی ها در گوشه و کنار اتاق افتاده اند. نکته بدتر ماجرا اینجاست که هر لحظه ممکن است تیم مقابل باز هم پیشروی کرده و کار شما و هم تیمی تان را تمام کند. درTom Clancy’s Rainbow Six: Siege زندگی تک تک افراد اهمیت دارد، بنابراین گفتن اینکه ” اوضاع وخیم می‌شود “، صرفا دست کم گرفتن ماجراست.
این روزها، یک رویکرد تاکتیکی تربه یک بازی شوتر چند نفره (Multiplayer) باعث خوشحالیست. به خصوص که اکثر بازی هایی که اخیرا به این دسته بندی اضافه شده اند دارای فلسفه طراحی ” بزرگتر و سریع تر” بوده اند که باعث شده مرگ بازیکنان بیهوده به نظر برسد. در مقابل، Tom Clancy’s Rainbow Six: Siege همه چیز را به همان حالت ” تیم های ۵ نفره ” برگردانده که هر یک از تیم ها به نوبه خود به یک هدف که در داخل ساختمان مشخص شده حمله و یا از آن دفاع می‌کند. این مسابقه دارای ۵ راند است و تیمی که ۳ پیروزی کسب کند، برنده بازی محسوب می شود.
این مسئله منجر به بوجود آمدن نبردهای نزدیک و درگیرانه شده و هنگامی که متوجه میشوید مواردی مثل ” بازگشت دوباره به بازی ” و ” آتش خودی ” از بازی کنار گذاشته شده‌اند، بازی هدفمندی خواهید داشت که به هماهنگی و کار تیمی پاداش میدهد.
اگر از دیگر بازی های چندنفره که بازیکنان در آنها صرفا به این سو و آن سو رفته و سعی در کشتن بی هدف سایر بازیکنان داشته و فقط به دنبال جمع آوری امتیاز هستند خسته شده‌اید و به دنبال تجربه ای ناب و جدید می‌گردید، پیشنهاد ما به شما Tom Clancy’s Rainbow Six: Siege است.
