اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) وضعیتی است که پس از تجربه یک رویداد آسیب زا در فرد ایجاد می شود که شامل ترس شدید و تهدید به آسیب جسمی یا مرگ است. نمونه‌هایی از این موارد عبارتند از جنگ‌های نظامی، سوء استفاده جنسی یا بلایای طبیعی.
ممکن است فرد خود رویداد را به طور مستقیم تجربه نکرده باشد. شاهد بودن یک عامل استرس زا آسیب زا، مانند مرگ تصادفی یک فرد یا حمله به کسی، می تواند باعث ایجاد علائم شود. PTSD همچنین می تواند زمانی رخ دهد که فرد در مورد جزئیات مواجهه شخص دیگری با تروما شنیده باشد، از جمله اینکه در مورد مرگ غم انگیز یک دوست یا یکی از اعضای خانواده مطلع شود.
بررسی اجمالی
افراد مبتلا به PTSD اغلب با شرایط همزمان مانند اختلالات مرتبط با اضطراب، افسردگی و سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند. غیرمعمول نیست که فردی مبتلا به PTSD نیز به اختلال هراس مبتلا شود. با این حال، هر وضعیت مجموعه علائم، معیارهای تشخیصی و گزینه های درمانی خاص خود را دارد.
تفاوت های بین اختلال هراس و PTSD را می توان با در نظر گرفتن چندین عامل تعیین کرد.
اختلال هراس
- لرزش، لرزیدن و مشکل در تنفس
- حملات هراس ناگهانی و خود به خود
- اجتناب از محرک های حمله هراس
- ممکن است به آگورافوبیا مبتلا شود
PTSD
- افکار مزاحم و کابوس ها
- بیش فعالی و مشکل در تمرکز
- حملات هراس ناشی از تجربه مجدد تروما
- اجتناب از یادآورهای تروما
علائم
افراد مبتلا به اختلال هراس علائم فیزیکی زیادی را تجربه می کنند که با حملات هراس مرتبط است، مانند لرزش، لرز، تعریق، تنفس دشوار و درد قفسه سینه. این احساسات جسمی می توانند به قدری شدید شوند که فرد ممکن است احساس کند کنترل خود را از دست می دهد، دیوانه می شود یا مشکل پزشکی جدی مانند حمله قلبی دارد.
برای افراد مبتلا به اختلال هراس، این حملات هراس می توانند دوباره و اغلب بدون هشدار رخ دهند که می تواند باعث شود فرد به دلیل پیش بینی حمله بعدی در ترس زندگی کند
از سوی دیگر، علائم PTSD را می توان به سه دسته تقسیم کرد: تجربه مجدد رویداد به روشی مزاحم، رفتارهای اجتنابی و افزایش تحریک.
علائم تجربه مجدد شامل افکار مزاحم، کابوس ها و فلش بک های رویداد آسیب زا است. رفتارهای اجتنابی شامل دوری از هر چیزی است که آنها را به یاد تروما می اندازد، از جمله افکار، مکان ها و خاطراتی که با آنچه اتفاق افتاده مرتبط است. علائم بیش فعالی معمولاً شامل به راحتی هراسان شدن، عدم تمرکز و تحریک پذیری مکرر است.
حملات هراس
برای اینکه تشخیص اختلال هراس داده شود، فرد باید حملات هراس مکرر و خود به خودی را تجربه کند. حملات هراس احساس ترس شدید بدون وجود خطر واقعی است. حملات هراس اغلب با احساسات فیزیکی مانند سرگیجه، حالت تهوع و لرزش تجربه می شوند.
فرد مبتلا به PTSD نیز می تواند احساسات فیزیکی حملات هراس مانند تپش قلب، تنگی نفس و گرگرفتگی را تجربه کند. با این حال، این حملات ناشی از تجربه مجدد رویداد آسیب زا از طریق تجربیاتی مانند رویاها، افکار و فلش بک است.
علائم بیش فعالی که در PTSD وجود دارد، مانند وحشت زده شدن پس از شنیدن صدای بلند، نیز می تواند باعث حملات هراس شود.
رفتارهای اجتنابی
داشتن حمله هراس می تواند یک تجربه وحشتناک باشد. افراد مبتلا به اختلال هراس اغلب فقط با فکر کردن به حمله بعدی خود ترسیده می شوند. این ترس از حملات آینده می تواند آنقدر قدرتمند شود که فرد به آگورافوبیا مبتلا شود، ترس از داشتن حمله هراس که فرار از آن دشوار یا شرم آور باشد.
فرد از مکان‌هایی که اعتقاد دارد حملات در آنها رخ می‌دهد اجتناب می‌کند و یک منطقه امن ایجاد می‌کند که در آن قرار گرفتن در معرض برخی از مناطقی را که احساس می‌کند در آنها حمله نخواهند داشت، محدود می‌کند.
افراد مبتلا به PTSD رفتارهای اجتنابی زیادی از خود نشان می دهند. آنها اغلب از مکان ها، فعالیت ها، افکار، مکالمات، افراد و محرک های دیگری که آنها را به یاد رویداد آسیب زا می اندازد اجتناب می کنند. حتی ممکن است فرد دچار فراموشی رویداد شود. ممکن است فرد مبتلا به PTSD از دیگران فاصله بگیرد، فعالیت‌های خود را محدود کند، ابراز طیف کامل احساسات برای او دشوار باشد و نسبت به آینده خود ناامید شود.
- درمان
خوشبختانه، گزینه های درمانی زیادی برای اختلال هراس، از جمله دارو و روان درمانی وجود دارد. این اشکال درمان همچنین می توانند به طور موثر PTSD را درمان کنند. چندین دسته دارو وجود دارد که ممکن است برای کاهش علائم استفاده شود.
- دارو
مهارکننده‌های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRIs) دسته ای از داروهای ضد افسردگی هستند که به طور معمول برای کاهش اضطراب، شدت حملات هراس و بیش فعالی تجویز می شوند. بنزودیازپین ها نوعی داروی ضد اضطراب هستند که به دلیل اثر آرام بخشی آن تجویز می شوند.
- روان درمانی
درمان شناختی رفتاری (CBT) یک شکل رایج روان درمانی است که می تواند به کاهش علائم اختلال هراس و PTSD کمک کند. به عنوان مثال، حساسیت زدایی سیستماتیک تکنیک CBT است که شامل قرار گرفتن تدریجی به موقعیت‌های اضطراب‌آور با راهنمایی درمانگر است. فرد یاد می گیرد که با استفاده از تکنیک های آرام سازی ترس خود را در این موقعیت ها مدیریت کند.
با تمرین مداوم مواجهه تدریجی و آرامش در طول درمان، محرک‌های خاصی که زمانی باعث اضطراب می‌شدند، در نهایت دیگر باعث عصبی‌شدگی شدید و ترس در فرد نمی‌شوند.
هر دو اختلال هراس و PTSD علائم شدیدی دارند که می توان با درمان مناسب به طور موفقیت آمیزی کاهش داد. برای کاهش شانس بدتر شدن اختلال، دریافت درمان در ابتدای هر شرایطی مهم است.
به عنوان مثال، با درمان علائم بیش فعالی PTSD، ممکن است از ایجاد حملات هراس جلوگیری شود. علاوه بر این، با دریافت کمک زودهنگام برای اختلال هراس و حملات، می توان شانس ابتلا به آگورافوبیا را کاهش داد.
