کتاب خاطرات یک بچهی چلمن یک رمان کمیک و خنده‌دار با تصویرسازیای بانمکه که جف کینی اون رو نوشته. این کتاب هجده جلده و کتابهای بعدی هم توراهه. این کتاب درباره‌ی یه پسر ۱۲ ساله به اسم گریگوریه که می‌خواد بره مدرسه راهنمایی و تصمیم می‌گیره تو مدرسه جدید دوستای زیادی پیدا کنه و جزو بچه معروفا بشه اما عوضش هی کارای خنده‌دار می‌کنه و به یک بچه چلمن تبدیل میشه.
جف کینی نویسنده و تصویرساز این کتابا یه مرد ۴۵ ساله است که یه کمی هم شبیه بچه‌های چلمنه. جف وقتی بچه بود دلش می‌خواست وقتی بزرگ شد تو روزنامه کاریکاتور بکشه اما بزرگ که شد، رویاش تغییر کرد و نویسنده کتابای خاطرات یک بچهی چلمن شد. جف ۸ سال قبل از اینکه بتونه کتاباش رو به یه ناشر نشون بده ایده‌ی این کتاب به ذهنش رسید و هشت سال شب و روز و وقت و بی وقت کار کرد تا بالاخره یه روز این کتابا رو به دست یه ناشر تو شهر نیویورک رسوند و حتی بعد از اون هم نتونست این کتابا رو چاپ کنه. اما جف ناامید نشد و کتاباش رو یه سایت گذاشت و اونجا بود که موفقیتش گوش همه رو کر کرد. کتاب اول خاطرات یک بچهی چلمن بیشتر از ۸۰ میلیون بار روی اون سایت خوانده شد و حتی امروز هم روزی ۷۰ هزار بچه میرن و از توی اون سایت این کتابا رو می‌خونن.
اما ما چرا باید این کتابا رو بخونیم؟ اصلا اون ۷۰ هزار تا بچهی جدیدی که هر روز به اون ۸۰ میلیون بچه اضافه میشن به چه دلیلی میرن و اون کتاباب رو می‌خونن؟ وایسید تا با هم یکی یکی دلیلای خوندن این کتابای خفن و مشهور رو بگیم.
باحال و خنده‌داره: این بچه چلمن از اون بچه‌هاییه که میشه بهش حسابی خندید و انقدر باحاله که شاید مجبور باشیم دوباره و دوباره بخونیمش تا هی بخندیم. اما این خنده‌ها به حماقت گریگوری نیست به باحالی و گاهی بدشانسی اونه!
انگار واقعا یه آدم ۱۲ ساله نوشتتش:
آدم بزرگا اصلا حرفای ما رو نمی‌فهمن ولی جف کینی با اینکه یه آدم بزرگه میدونه ما چجوری فکر می‌کنیم و چی دوست داریم. شاید به خاطر اینکه خودش هم یه بچه چلمنه! اصلا می‌خوایم مدال افتخاری بدیم بهش که بیاد جزو گروه خودمون.
تصویرسازیاش:
تصویرسازیاشو دیدی؟ یک کله گرد می‌کشه, یه دماغ گردالی و دوتا گوش نیم‌دایره‌ای. و تازه، یه سری از انگشتای شخصیتا توش نیست و کلا خیلی عجیب غریبه ام از اون عجیبای باحال که آدم کیف می‌کنه از دیدنشون.
واقعیه:
وقتی می‌گم واقعیه منظورم این نیست که حتما واقعیه. اما فکر می‌کنم جف کینی یه سری از چیزایی که برا خودش اتفاق افتاده رو آورده و میگه داستانه. اما اگر داستان باشه هم خیلی خوبه چون یه وقتایی فکر می‌کنم منم یه بچه چلمنم اما تنها نیستم.
فیلماشم ساختن:
میدونم فیلم مثل کتاب نمیشه اما من خیلی خوشم میاد که یه کتابی که خوندم فیلمشم بسازن و من هی کلمه‌هایی که تو ذهن خودم رژه میرفتن رو با اون چیزایی که کارگردان برامون ساخته مقایسه کنم. تازه اگه فیلمش بد بود میتونیم به اونایی که کتاباشو نخوندن فخر بفروشیم که “دِکی این فلیمه که چیزی نیست، باید کتابو بخونی تا بفهمی”
یه عالمه کتاب داره:
تا الان ۱۸ تا کتاب از خاطره‌های یک بچه چلمن منتشر شده و اینجور که معلومه حالا حالا ها ادامه داره. پس مثل بقیه کتابا نیست که بخونیمش و هی دلمون براش تنگ بشه و میتونیم این ۱۸ تا کتاب رو بخونیم تا کتابای دیگه بیاد.
به دوستان هدیه بدی ودرباره کتابا باهاشون حرف بزنی:
حالا درسته تو دنیایی به دنیا اومدیم که یه عالمه بازی ویدئویی هست اما دلیل نمیشه لذت خوندن کتاب کاغذی رو مثل مامان باباهامون تجربه نکنیم و به هم کتاب هدیه ندیم. تازه وقتی آدم به بهترین دوستش کتاب مورد علاقه شو هدیه میده میتونه توقع داشته باشه که بعد از خوندنش کلی حرف جدید دارن با هم بزنن.
