اگر تا به حال دچار حمله هراس (پنیک اتک) شده اید، باید بدانید که تنها نیستید – تخمین زده می شود که ۴٫۷٪ از بزرگسالان ایالات متحده در مقطعی از زندگی خود دچار اختلال هراس می شوند.
با این حال، با وجود اینکه یک بیماری نسبتاً شایع است، پس از اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال اضطراب فراگیر، شایع ترین اختلالات اضطرابی است، بسیاری از افراد تعجب می کنند که حمله هراس بعدی آنها چه زمانی رخ می دهد. حتی نگران کننده تر این است که نمی دانیم این حملات چقدر طول می کشد.
این مقاله نحوه طولانی شدن حملات هراس را پوشش می دهد و نکات مفیدی برای مدیریت علائم حمله هراس ارائه می دهد.
حملات هراس (پنیک اتک) چیست؟
طبق گفته راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، حمله هراس افزایش ناگهانی ترس یا ناراحتی شدید است.
این بدان معناست که موجی از وحشت ممکن است هنگام انجام کارهای عادی مانند پیاده روی در پارک یا خرید مواد غذایی در آخر هفته به شما حمله کند.
با این حال، با وجود حمله ناگهانی، هر احساس غیرمنتظره ترس یا ناراحتی به عنوان حمله هراس واجد شرایط نیست.
به طور خاص، اگر این احساسات ترس را بتوان به برخی شرایط دیگر مانند اختلال اضطراب اجتماعی نسبت داد، جایی که احساسات وحشت هنگام مواجهه با موقعیت های عمومی یا اجتماعی بدتر می شود، ممکن است توصیف چنین احساساتی به عنوان حمله هراس غیر دقیق باشد.
در حالی که حملات هراس ممکن است غیرمنتظره باشند، ممکن است ناشی از موقعیت های ترسناک مانند ارزیابی عملکرد در محل کار یا در واکنش به یک شیء ترسناک مانند یک هزینه مالی پیش بینی نشده نیز باشند.
نشانه‌هایی که ممکن است نشان دهد دچار حمله هراس هستید
اگر تا به حال وحشت همراه با حمله هراس را تجربه کرده اید، به احتمال زیاد به هیچ شاخصی برای این بیماری نیاز نخواهید داشت. با این حال، اگر خود را در حال احساس موجی غیرمنتظره از وحشت یافتید و مطمئن نیستید که آیا آنها به عنوان حمله هراس واجد شرایط هستند، در اینجا چند نشانه از این اختلال وجود دارد که باید به آنها توجه کنید:
- لرز
- خفگی
- تعریق
- لرزش
- سرگیجه
- درد قفسه سینه
- احساس گرما
- تپش قلب
- سبکی سر
- ضربان قلب سریع
- تنگی نفس
- ترس از مرگ
چه چیزی باعث حمله هراس (پنیک اتک) می شود؟
در حالی که دلیل پذیرفته شده به طور گسترده‌ای برای حملات هراس وجود ندارد، این احتمال وجود دارد که ژنتیک و عوامل خانوادگی در ایجاد آن نقش داشته باشند. برخی بر این باورند که افراد مبتلا به این بیماری یک مکانیسم ترس حساس سیستم عصبی مرکزی را به ارث می برند.
این مکتب فکری قابل قبول است زیرا سیستم عصبی مرکزی مسئول دریافت، پردازش و پاسخ به احساسات، احساسات، ارتباطات و حافظه در میان سایر عملکردها است. در تأیید این ادعا، نشان داده شده است که ۴۰٪ از بستگان درجه اول در صورتی که یکی از اعضای خانواده قبلاً این بیماری را داشته باشد، احتمال ابتلا به اختلال هراس افزایش می یابد.
علت دیگری حملات هراس را به عدم تعادل شیمیایی در بدن نسبت می دهد. این ممکن است به دلیل مقدار نامتعادل هورمون‌هایی مانند کورتیزول – هورمون استرس بدن یا سروتونین، که به عنوان هورمون شادی نیز شناخته می‌شود، باشد.
افراد ممکن است همچنین دچار حملات هراس شوند زیرا برخی از قسمت‌های مغز آنها بیشتر از حد معمول تحریک‌پذیر هستند و آنها را مستعد ابتلا به اختلال هراس می‌کند.
گروه‌های خاصی از افراد بیشتر احتمال دارد که دچار حملات هراس شوند، به طوری که اروپایی آمریکایی‌ها بیشتر از همتایان آفریقایی-آمریکایی، آسیایی یا لاتین‌تبار خود دچار این بیماری می‌شوند.
حملات هراس چقدر طول می کشد؟
اگر سهم عادلانه خود از حملات هراس را تجربه کرده اید، یکی از مهم ترین سوالاتی که حتما پرسیده اید این است که چقدر باید با عرق ناگهانی، لرزش، سرگیجه، درد قفسه سینه و سایر علائمی که معمولاً همراه این بیماری هستند کنار بیایید.
حملات هراس معمولاً چند دقیقه یا بیشتر طول می کشد و می تواند تجربه بسیار وحشتناکی باشد.
این حملات ممکن است چندین بار در روز رخ دهد یا به ندرت فقط چند بار در سال رخ دهد. با این حال، گفتن اینکه ممکن است چقدر با این وضعیت درگیر باشید کمی سخت است. اکثر افراد حتی اگر دوره ای بدون حمله هراس داشته باشند، دوباره این وضعیت را تجربه خواهند کرد.
حملات هراس معمولاً حداقل به دنبال یک ماه نگرانی مداوم در مورد اینکه حمله بعدی کجا و چه زمانی رخ می دهد، رخ می دهد. گذراندن آن دقایق وحشت و قرار دادن بدن در معرض نگرانی مداوم می تواند بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. همچنین می تواند اثرات گسترده ای مانند افسردگی و ناتوانی داشته باشد.
چگونه حملات هراس (پنیک اتک) را مدیریت کنیم
در حالی که فکر کردن به تجربه حمله هراس می تواند روز شما را خراب کند، تکنیک های درمانی برای کنترل این اختلال وجود دارد. برخی از شناخته شده ترین روش های مدیریت حملات هراس در زیر ذکر شده است.
- تمرین تنفس
در حالی که این روش درمانی بیشتر در بیماران مبتلا به آسم یا فشار خون بالا استفاده می شود، اما ممکن است برای کسانی که با حملات هراس برخورد می کنند نیز مفید باشد.
دم به آرامی از طریق بینی، بازدم از طریق دهان و تمرکز بر حرکات می تواند به کنترل دوره های بیش تهویه که همراه با حملات هراس رخ می دهد کمک کند.
- داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی معمولاً برای درمان افسردگی تجویز می شوند، اما این داروها ممکن است توانایی خود را برای بهبود خلق و خو در موارد حملات هراس نیز به اشتراک بگذارند. به طور خاص، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین(SSRIs) که به افزایش در دسترس بودن سروتونین کمک می کنند، ممکن است در درمان موارد حملات هراس موثرتر باشند.
- درمان
درمان شناختی رفتاری (CBT) یک روش درمانی معمولاً توصیه شده است. اگر حملات هراس را تجربه می کنید، این درمان قرار گرفتن در معرض هر موقعیت یا شیئی که ممکن است حملات را تحریک کند را تشویق می کند. یک متخصص در طول این قرار گرفتن ها بر شما نظارت می کند.
CBT همچنین ممکن است به شما راه های مفیدی برای پاسخ به سرگیجه، ضربان قلب سریع و سایر علائم حملات هراس آموزش دهد.
گردش در روز با ابر تاریکی از وحشت بر سر شما می تواند چالش برانگیز باشد. آن چند دقیقه ای که صرف اطمینان از اینکه آیا ممکن است از لرزش، تعریق، سرگیجه، درد قفسه سینه، گرما و غیره که معمولاً همراه با حملات هراس رخ می دهد، جان سالم به در ببرید، می تواند بسیار دلسردکننده باشد.
با این حال، در حالی که حملات هراس ممکن است به نظر می رسد این پدیده خودجوش و خارج از کنترل باشد، این بیماری بسیار قابل کنترل است، زیرا درمان، دارو و تکنیک های تنفس ممکن است کمک کنند. برای بهترین درمان، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
