درمان هر دو عامل ایجاد کننده و علائم
چندین کلاس مختلف دارو برای درمان علائم آلرژی بینی وجود دارد. شایع ترین آنها آنتی هیستامین ها، اسپری بینی استروئیدی و آنتی لئوکوترین ها مانند سینگلایر (مونتلوکاست) هستند.
هر یک از این داروها مکانیسم عمل متفاوتی دارند. برخی ممکن است برای درمان علائم حاد استفاده شوند، در حالی که برخی دیگر تسکین طولانی تری دارند. انتخاب عمدتاً به نوع علائم شما، دفعات آنها و شدت آنها بستگی دارد.
اسپری بینی استروئیدی
اسپری های بینی موثرترین روش برای درمان علائم آلرژی بینی (تب یونجه) هستند. کورتیکواستروئیدهای استنشاقی التهاب را کاهش می دهند تا مجاری بینی را باز کنند تا بتوانید راحت تر نفس بکشید.
آنها همچنین در درمان رینیت غیر آلرژیک و ممکن است برای درمان آلرژی چشم مفید باشند.
- برخی از اسپری های بینی استروئیدی رایج تر عبارتند از:
- Beconase AQ (beclomethasone)
- Flonase (fluticasone)
- Nasacort AQ (triamcinolone)
- Nasarel (flunisolide)
- Nasonex (mometasone)
- Rhinocort Aqua (budesonide)
- در حالی که اسپری های بینی موثر هستند، اما مشکل اصلی آلرژی را درمان نمی کنند. آنها فقط علائم بینی را برطرف می کنند. افرادی که آلرژی بینی دارند معمولاً بهترین نتیجه را می گیرند اگر اسپری را به طور روزانه استفاده کنند. این داروها حدود دو هفته طول می کشد تا اثر کامل خود را نشان دهند.
اگر نمی توانید به درمان روزانه پایبند باشید، ممکن است مجبور شوید به دنبال گزینه های دیگر مانند آنتی هیستامین ها باشید،عوارض جانبی ممکن است شامل سردرد، گلودرد، سرفه، خشکی بینی، تهوع و درد عضلانی یا مفصلی باشد.
آنتی هیستامین ها
آنتی هیستامین ها راه موثری برای درمان تمام انواع آلرژی خفیف تا متوسط هستند.
این کلاس دارویی هیستامین، ماده ای که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می شود و علائم آلرژی را تحریک می کند، را سرکوب می کند. داروهای نسل قدیمی مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) امروزه به دلیل اثر خواب آور آنها کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.
داروهای نسل جدید عمدتاً از این اثر اجتناب می کنند و شامل گزینه های دارویی خوراکی بدون نسخه (OTC) مانند موارد زیر هستند:
- Allegra (fexofenadine)
- Claritin و Alavert (loratadine)
- Zyrtec (cetirizine)
اداره غذا و دارو همچنین اولین اسپری بینی آنتی هیستامین بدون نسخه، Astepro (azelastine) را که در سال ۲۰۲۲ در دسترس قرار گرفت، تأیید کرده است.
آنتی هیستامین ها به سرعت عمل می کنند، معمولاً طی یک ساعت یا بیشتر، و می توان آنها را به صورت احتیاطی استفاده کرد.
عوارض جانبی
عوارض جانبی ممکن است شامل خشکی دهان، سردرد، خواب آلودگی، سرگیجه، بی قراری (عمدتاً در کودکان)، مشکل در ادرار، تاری دید، تهوع، استفراغ و گیجی باشد. عوارض جانبی معمولاً خفیف هستند (به ویژه با آنتی هیستامین های نسل جدید) و ظرف چند ساعت تا چند روز برطرف می شوند.
اگر در حین حمله آلرژی دچار مشکلات تنفسی می شوید، باید توسط یک پزشک ارزیابی شوید تا مشخص شود که آیا به یک اسپری نجات یا داروهای دیگر برای کمک به تنفس نیاز دارید.
آنتی لئوکوترین ها
آنتی لئوکوترین ها داروهای آلرژی هستند که ترکیبات التهابی به نام لئوکوترین ها را مسدود می کنند.
داروهای آنتی لئوکوترینی که در حال حاضر در ایالات متحده تأیید شده اند عبارتند از:
- Accolate (zafirlukast)
- Singulair (montelukast)
- Zyflo CR (zileuton)
آنتی لئوکوترین ها می توانند برای درمان آسم و آلرژی استفاده شوند، اما در برخی موارد، به تنهایی کافی نیستند. بنابراین، آنها معمولاً در ترکیب با سایر داروها مانند آنتی هیستامین ها یا استروئیدهای بینی یا استنشاقی تجویز می شوند.
عوارض جانبی
در حالی که آنتی لئوکوترین ها ممکن است در تسکین احتقان موثر باشند، در تسکین علائم بینی کمتر مفید هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل سردرد، درد معده، حالت تهوع، اسهال، دندان درد، خستگی، گلودرد، گرفتگی صدا، سرفه و بثورات خفیف باشد.
Singulair همچنین به دلیل این واقعیت که ممکن است عوارض جانبی روانی خطرناکی داشته باشد، دارای هشدار جعبه سیاه است.
